Langs de grenzen van het Midden Oosten
Door: Arnoud
Blijf op de hoogte en volg Arnoud
14 April 2005 | Turkije, Doğubayazıt
Na uiteindelijk een volle week in Damascus te hebben doorgebracht, ben ik maar weer eens flink aan het reizen geslagen de afgelopen twee weken. Veel te vertellen dus.
Waar ben ik allemaal geweest in die tijd? Oorspronkelijk dacht ik vanuit Damascus vrij snel weer terug te gaan richting Turkije en dan direct door naar Iran om daar zo begin april te zijn. Ik had echter in Nederland al ontdekt dat je in plaats van de standaard route via Aleppo (waar ik al binnen gekomen was) ook de weinig gebruikte grensovergang van Syrie naar Turkije bij Qamishle kunt nemen in het uiterste noordoosten, en dan zie je natuurlijk nog eens wat meer van Syrie. Dan kom je in Zuid-Oost Turkije uit.
Aldus geschiedde. En dat is erg afwisselend geweest, want zo scheer je de ene dag langs de diverse grenzen van Syrie met de omringende landen en ga je de andere dag weer eens dwars door de Syrische woestijn. Wat die grenzen betreft: dat is soms meer toeval dan gepland, omdat er nou eenmaal een interessante site in de buurt ligt.
Zo allereerst bijv. Bosra (oude Romeinse stad met prachtig amphitheater), dat ineens nog maar 30 km van Jordanie ligt. Vervolgens Quneitra, een totaal verwoeste 'ghost town' op de welbekende Golan-hoogte, die in een stukje door Syrie bestuurd gebied, maar wel onder VN-controle ligt (eerste keer blauwe baretten 'in het wild' gezien). Hier heb je een special permit voor nodig van het Ministry of the Interior, maar dat is vrij eenvoudig (het zoeken naar het Ministry in Damascus is nog het moeilijkst). Eenmaal daar kom je wel langs diverse checkposts met militairen en wijkt een bewaker niet van je zijde tijdens de korte rondleiding, maar wees gerust: het is verder wel veilig en er zijn ook echt meer toeristen die dit doen.
De stad zelf is wel bizar. Echt alles is kapotgebombardeerd en -geschoten en na de vele ruines van duizenden jaren oud die je hier in Syrie kunt zien, is het gek je te realiseren dat dit er een van nog maar 30 jaar oud is. Achter het prikkeldraad kun je de Israelische wachttorens duidelijk zien liggen: de (betwiste) grens met Israel dus.
Daarna schuin omhoog door Syrie gegaan en dat is in principe voor het grootste deel woestijn. Eerst een tussenstop in de oase en tevens belangwekkendste historische site van Syrie: Palmyra. Ik had nog nooit echt een oase gezien, dus ik vond naast het feit dat er zo'n complete stad in the middle of nowhere heeft gestaan met bijzonder goed gerestaureerde ruines, het feit dat al die palmen en olijfbomen daar staan met alleen maar droge, dorre, bruine vlakte daaromheen ook wel heel apart! Het bestaat dus echt.
Volgende stop was Deir-ez-Zur en dat viel erg tegen. De Lonely Planet had het over een 'pleasant riverside town', dus ik verwachtte zoiets als Hama, maar oef zeg, dat viel even tegen! Wat was dat een door en door Arabische stad, het ligt dan ook echt in het midden van Syrie. Gewoon alles is er eigenlijk ranzig, de straten met afval, de stinkende souqs, de 'vleesstraat' is hier echt een slachthuis: vleesafval, halve onderlijven, van huid en haar ontdane koeienkoppen en de weeige geur van dood vlees komt je tegemoet. Iedereen toetert de _hele_ tijd (nog erger dan in de rest van Syrie), er is echt geen enkele toerist te bekennen en _niemand_ spreekt Engels. Zucht... het kan hier dus ook minder zijn! Toen ook het museum dicht was die middag en ik verder niks te doen had, kwam er ook wel eventjes een klein dipje opzetten. Maar: de Eufraat stroomt erdoorheen (ligt iets buiten het centrum), en die is echt prachtig! Vond het erg gaaf die een keer te zien, bakermat van de beschaving, etc. natuurlijk.
En om bij de diverse grenzen te blijven: de grens waar ik toen nog in de buurt kwam was zowaar de Iraakse, want ik ben vanuit Deir nog naar de ruines van 'Dura Europos' geweest, op de weg naar Irak en uiteindelijk zo'n 50km van de Iraakse grens (die overigens wel dicht is).
En als laatste stad in Syrie: Qamishle. Een border town met zoals gezegd een weinig gebruikte grensovergang naar Turkije. Er is echt niks te doen en te zien in Qamishle volgens de Lonely Planet en dat klopt (men is soms verbaasd dat je toerist bent en er niet voor olie-business komt). Maar ik vond het in tegenstelling tot Deir ez Zur nog wel plezierig. Ik heb er de hele dag bij de taxistandplaats (hier zetten ze hun motor tenminste uit, in tegenstelling tot op de Neude!) een boek zitten lezen in de zon, met regelmatig taxichauffeurs die thee kwamen drinken en een praatje kwamen maken terwijl ze stonden te wachten. Hier begint ook echt Koerdisch gebied, dus het is interessant te bekijken hoe de bevolking hier verschilt van de rest van Syrie.
En de grensovergang is hier 1km buiten de stad, dus ik ging 's ochtends m'n hotel uit met m'n rugzak op, sloeg linksaf en even later ging ik lopend de grens van Syrie met Turkije over. Heel bizar... en stomtoevallig kom ik bij het Turkse controlegebouwtje die oudere, bereisde Belg tegen die ik in Aleppo had ontmoet. Dus een stuk van Zuid-Oost Turkije reizen we daarna samen. Ik wilde via Mardin, Dyarbakir en Van richting Iran gaan, maar hij raadt me aan om ook nog naar Urfa te gaan, omdat dat zo'n leuk stadje is, dus plan wijzigt en ik ga met hem mee naar Urfa en we komen daar bij een pension dat door een Koerdische familie wordt gerund. Twee dagen gebleven en was erg gezellig! Urfa is ook inderdaad erg mooi (wat is Turkije weer geciviliseerd vergeleken met Syrie trouwens!) en Mardin, dat ik eerst ook misschien wel wilde overslaan, blijkt ook een heel leuk dorpje te zijn.
Daarna eerst door de bergen naar Tatvan gereisd en vervolgens na de vervoermiddelen bus en brommer al te hebben gebruikt, nu het vervoermiddel ferry maar eens geprobeerd en dus met de ferry over Lake Van (Van Gölü ) gegaan (die blauwe vlek rechts op de kaart van Turkije). Heel erg mooi, want je bent 4 uur lang op een prachtig hoog meer omringd door besneeuwde bergtoppen. Wel beter dan de bus! Samen met twee locals waren we - naast een tiental bemanningsleden - overigens de enige drie passagiers. Verder alleen goederen, complete treinwagons, etc.
En gisteren van Van naar Dogubayazit gegaan, nu dus aan de grens met Iran. Dat ligt hier prachtig aan de voet van de majestueuze Mount Ararat (5165 m hoog), waar volgens legendes de Ark van Noach op terecht gekomen zou zijn (dat is in ieder geval wel de reden waarom de meeste expedities ernaartoe gaan).
En dan morgen Iran proberen binnen te komen! Spannend, ben heel benieuwd, tot de volgende update!
Hartelijke groeten!
Arnoud.
Waar ben ik allemaal geweest in die tijd? Oorspronkelijk dacht ik vanuit Damascus vrij snel weer terug te gaan richting Turkije en dan direct door naar Iran om daar zo begin april te zijn. Ik had echter in Nederland al ontdekt dat je in plaats van de standaard route via Aleppo (waar ik al binnen gekomen was) ook de weinig gebruikte grensovergang van Syrie naar Turkije bij Qamishle kunt nemen in het uiterste noordoosten, en dan zie je natuurlijk nog eens wat meer van Syrie. Dan kom je in Zuid-Oost Turkije uit.
Aldus geschiedde. En dat is erg afwisselend geweest, want zo scheer je de ene dag langs de diverse grenzen van Syrie met de omringende landen en ga je de andere dag weer eens dwars door de Syrische woestijn. Wat die grenzen betreft: dat is soms meer toeval dan gepland, omdat er nou eenmaal een interessante site in de buurt ligt.
Zo allereerst bijv. Bosra (oude Romeinse stad met prachtig amphitheater), dat ineens nog maar 30 km van Jordanie ligt. Vervolgens Quneitra, een totaal verwoeste 'ghost town' op de welbekende Golan-hoogte, die in een stukje door Syrie bestuurd gebied, maar wel onder VN-controle ligt (eerste keer blauwe baretten 'in het wild' gezien). Hier heb je een special permit voor nodig van het Ministry of the Interior, maar dat is vrij eenvoudig (het zoeken naar het Ministry in Damascus is nog het moeilijkst). Eenmaal daar kom je wel langs diverse checkposts met militairen en wijkt een bewaker niet van je zijde tijdens de korte rondleiding, maar wees gerust: het is verder wel veilig en er zijn ook echt meer toeristen die dit doen.
De stad zelf is wel bizar. Echt alles is kapotgebombardeerd en -geschoten en na de vele ruines van duizenden jaren oud die je hier in Syrie kunt zien, is het gek je te realiseren dat dit er een van nog maar 30 jaar oud is. Achter het prikkeldraad kun je de Israelische wachttorens duidelijk zien liggen: de (betwiste) grens met Israel dus.
Daarna schuin omhoog door Syrie gegaan en dat is in principe voor het grootste deel woestijn. Eerst een tussenstop in de oase en tevens belangwekkendste historische site van Syrie: Palmyra. Ik had nog nooit echt een oase gezien, dus ik vond naast het feit dat er zo'n complete stad in the middle of nowhere heeft gestaan met bijzonder goed gerestaureerde ruines, het feit dat al die palmen en olijfbomen daar staan met alleen maar droge, dorre, bruine vlakte daaromheen ook wel heel apart! Het bestaat dus echt.
Volgende stop was Deir-ez-Zur en dat viel erg tegen. De Lonely Planet had het over een 'pleasant riverside town', dus ik verwachtte zoiets als Hama, maar oef zeg, dat viel even tegen! Wat was dat een door en door Arabische stad, het ligt dan ook echt in het midden van Syrie. Gewoon alles is er eigenlijk ranzig, de straten met afval, de stinkende souqs, de 'vleesstraat' is hier echt een slachthuis: vleesafval, halve onderlijven, van huid en haar ontdane koeienkoppen en de weeige geur van dood vlees komt je tegemoet. Iedereen toetert de _hele_ tijd (nog erger dan in de rest van Syrie), er is echt geen enkele toerist te bekennen en _niemand_ spreekt Engels. Zucht... het kan hier dus ook minder zijn! Toen ook het museum dicht was die middag en ik verder niks te doen had, kwam er ook wel eventjes een klein dipje opzetten. Maar: de Eufraat stroomt erdoorheen (ligt iets buiten het centrum), en die is echt prachtig! Vond het erg gaaf die een keer te zien, bakermat van de beschaving, etc. natuurlijk.
En om bij de diverse grenzen te blijven: de grens waar ik toen nog in de buurt kwam was zowaar de Iraakse, want ik ben vanuit Deir nog naar de ruines van 'Dura Europos' geweest, op de weg naar Irak en uiteindelijk zo'n 50km van de Iraakse grens (die overigens wel dicht is).
En als laatste stad in Syrie: Qamishle. Een border town met zoals gezegd een weinig gebruikte grensovergang naar Turkije. Er is echt niks te doen en te zien in Qamishle volgens de Lonely Planet en dat klopt (men is soms verbaasd dat je toerist bent en er niet voor olie-business komt). Maar ik vond het in tegenstelling tot Deir ez Zur nog wel plezierig. Ik heb er de hele dag bij de taxistandplaats (hier zetten ze hun motor tenminste uit, in tegenstelling tot op de Neude!) een boek zitten lezen in de zon, met regelmatig taxichauffeurs die thee kwamen drinken en een praatje kwamen maken terwijl ze stonden te wachten. Hier begint ook echt Koerdisch gebied, dus het is interessant te bekijken hoe de bevolking hier verschilt van de rest van Syrie.
En de grensovergang is hier 1km buiten de stad, dus ik ging 's ochtends m'n hotel uit met m'n rugzak op, sloeg linksaf en even later ging ik lopend de grens van Syrie met Turkije over. Heel bizar... en stomtoevallig kom ik bij het Turkse controlegebouwtje die oudere, bereisde Belg tegen die ik in Aleppo had ontmoet. Dus een stuk van Zuid-Oost Turkije reizen we daarna samen. Ik wilde via Mardin, Dyarbakir en Van richting Iran gaan, maar hij raadt me aan om ook nog naar Urfa te gaan, omdat dat zo'n leuk stadje is, dus plan wijzigt en ik ga met hem mee naar Urfa en we komen daar bij een pension dat door een Koerdische familie wordt gerund. Twee dagen gebleven en was erg gezellig! Urfa is ook inderdaad erg mooi (wat is Turkije weer geciviliseerd vergeleken met Syrie trouwens!) en Mardin, dat ik eerst ook misschien wel wilde overslaan, blijkt ook een heel leuk dorpje te zijn.
Daarna eerst door de bergen naar Tatvan gereisd en vervolgens na de vervoermiddelen bus en brommer al te hebben gebruikt, nu het vervoermiddel ferry maar eens geprobeerd en dus met de ferry over Lake Van (Van Gölü ) gegaan (die blauwe vlek rechts op de kaart van Turkije). Heel erg mooi, want je bent 4 uur lang op een prachtig hoog meer omringd door besneeuwde bergtoppen. Wel beter dan de bus! Samen met twee locals waren we - naast een tiental bemanningsleden - overigens de enige drie passagiers. Verder alleen goederen, complete treinwagons, etc.
En gisteren van Van naar Dogubayazit gegaan, nu dus aan de grens met Iran. Dat ligt hier prachtig aan de voet van de majestueuze Mount Ararat (5165 m hoog), waar volgens legendes de Ark van Noach op terecht gekomen zou zijn (dat is in ieder geval wel de reden waarom de meeste expedities ernaartoe gaan).
En dan morgen Iran proberen binnen te komen! Spannend, ben heel benieuwd, tot de volgende update!
Hartelijke groeten!
Arnoud.
-
14 April 2005 - 16:52
Anna Vogel:
arnout ik keek iedere keer maar weer en steeds geen bericht van jou maar nu gelukkig weer wat nieuws dus alles gaat goed met jou veel plezier op je volgende trip en de groetjes van ons uit muntendam anna vogel -
14 April 2005 - 18:38
Fam.roemers:
Hè hè, gelukkig, we keken inmiddels wel twintig keer per dag naar letterlijk arnoudzwemmer.waarbenjij.nu. Pak van ons hart, we zagen je al bij plaatselijke veldheren in 't gevang of allerlei ongeregelde mannen met onduidelijke inkomsten, maar hoera daar was je weer met een levensteken. Het lijkt ons heel interessant om de eufraat en de tigris over te steken en in een gedeelte van onze wereld te zijn waar het allemaal begon. geniet er dus van, maar wat ons betreft mag je wel wat vaker je melden,denk vooral niet dat we je verhalen te lang vinden, in tegendeel. De bomen beginnen hier voorzichtig groen te worden en de temperatuur wordt wat aangenamer,en dat houdt in dat er weer gras gemaaid moet worden, nou dat zijn jouw zorgen niet moet je maar denken. Weet je al hoe je verder gaat reizen? Of laat je dat afhangen van het moment en de mogelijkheden? We nemen aan dat je in ieder geval naar Teheran gaat, Iran heeft grenzen met een aantal "stan"landen, we zijn dus heel benieuwd naar je volgende reisverhalen. Wacht daar maar niet te lang mee, we leven met je mee, veel gezondheid en geluk op reis, veel groeten van Dick en Françoise -
15 April 2005 - 07:39
Fabian:
Wauw, wat een mooi verhaal weer! Ik probeer me voor te stellen hoe het daar is en ben erg benieuwd wat je in Iran allemaal gaat beleven. Veel plezier! -
15 April 2005 - 14:03
Jaap Zwemmer:
Ben benieuwd hoe je Iran gaat vinden. We staan nu op de luchthaven van Singapore en we lezen je verslag. Wel wat anders dan het hypermoderne Singapore. Hier is alles zeer high tech. Je doet wel lekker primitief. Zo zie je nog eens hoe het er in het grootste gedeelkte van de wereld aan toe gaat. Toen we in Syrie waren, hebben we ook nog overwogen naar de Eufraat te gaan. Blij dat we dat toch maar niet gedaan hebben. Mama was niet blij geweest met de vleesstraat. Dat Turkije geciviliseerder is dan Syrie, verbaast me wel. Die Kemal Ataturk heeft kennelijk nog voor heel wat goeds gezorgd. We wachten je berichten uit Iran met spanning af. Dan weten we of we zelf ook nog gaan. Hartelijke groeten, ook van mama! -
17 April 2005 - 08:47
Amanda:
Heee, ik heb dit keer maar eens een lang verhaal op je yahoo gezet, dat zul je wel vinden. Goed weer wat te horen, ben zeer benieuwd naar de Iran verhalen en hoop dat je daar meer dan 1 toerist tegenkomt! Ik las in het culture shock boek dat het handig is een beetje Farsi te spreken.....hoe is je Farsi???
p.s. Ik ben ondertussen niet meer het enige familielid dat in NL is achtergebleven, papa en mama zijn weer terug uit NZ en zijn echt hikers geworden, haha!! -
17 April 2005 - 14:43
John Ridder:
Succes verder. Leuke verhalen. -
17 April 2005 - 15:07
Frans Hendriksen:
Maar eh zwemmers... werd je nog een beetje stoned van die waterpijp ?
Leuke verhalen :) Blijven je volgen.... -
17 April 2005 - 15:08
Frans Hendriksen:
Wij zijn op het moment India aan het verkennen. -
18 April 2005 - 08:07
Erna:
Bah, wat een smeerboel in dat Deir-es-Sur. Ik denk dat ik wel wat meer dan een "klein" dipje gehad zou hebben in zo'n smerig oord. Goed dat wij daar niet heen gegaan zijn. Kon je er nog iets redelijks vinden om te slapen of moest je tussen luizen, vlooien en kakkerlakken de nacht doorbrengen? De sanitaire voorzieningen zullen er ook wel niet bijzonder goed geweest zijn. En wat eet je in dit soort ranzige oorden? Als je al dat vleesafval op straat ziet liggen vergaat de trek in een biefstukje je waarschijnlijk volledig. Wij zijn inmiddels weer in Nederland gearriveerd. Uitgebreidere berichten over het laatste deel van onze reis zet ik op yahoo. Liefs, mama -
19 April 2005 - 17:24
Els Jacobi:
ik heb van je moeder de naam van je web site gekregen, en vond het leuk om over je reis te lezen,succes verder en veel plezier. -
24 April 2005 - 13:46
Edwin En Inti:
Hee Arnoud, Hoe bevalt Iran je? Plaats snel weer eens bericht, we zijn benieuwd! Wij zijn nu in Urfa en denken over 10-12 dagen Iran binnen te komen.
Groetjes -
27 April 2005 - 20:57
Miranda:
vast veel te druk met etentjes bij allemaal leuke iraanse families.....?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
