Land van koningen en kleuren
Door: Arnoud
Blijf op de hoogte en volg Arnoud
31 December 2005 | India, Arambol
Rajasthan, land van koningen en kleuren. Hier heersen en leven sinds jaar en dag de diverse Rajput-clans, een krijgersvolk, dat onder leiding van hun illustere maharaja's altijd op een soort middeleeuwse wijze met elkaar in conflict is geweest. Gebieden werden hier regelmatig op elkaar ver- en heroverd, grote forten gebouwd en verdedigd, strategische huwelijken werden gesloten met te bevrienden clans en het was de tijd van 'erecodes', die na een verlies bijv. konden leiden tot massale zelfmoorden. Het fenomeen van de 'sati' (vrouwen van een gesneuvelde man werden levend meeverbrand tijdens een crematie) was er gebruikelijk.
Dit alles in een gebied dat voor het grootste deel in de hete, zanderige Thar-woestijn ligt in het noordwesten van India, tegen Pakistan aan. De Rajputs zijn inmiddels hun macht kwijt. Al tijdens de Mughals werden ze onderworpen aan de Mughal-heersers en later waren ze ook gedwongen allianties met de Britten te sluiten (hun onderlinge strijd had ze er natuurlijk niet sterker op gemaakt). Zo gingen de maharaja's in 1947 dan ook - alleen nog met een paar speciale rechten - gewoon als burgers op in het onafhankelijke India en hun land in de provincie Rajasthan.
De historie is er echter nog altijd zichtbaar en dan met name in de vorm van schitterende forten (en paleizen) die hier in de afgelopen eeuwen door de maharaja's zijn gebouwd. Elke grotere te bezoeken plaats in Rajasthan is wel de hoofdstad geweest van een van de clans en de ene stad is dus ook altijd weer net wat anders dan de andere. De mensen zijn er ook nog altijd karakteristiek voor dit deel van India: de trotse mannen in hun witte lange gewaden, verweerde bruinverbrande gezichten met grote puntige snorren en met felgekleurde tulbanden op hun hoofd, en de vrouwen in misschien wel de kleurigste kleding van heel India, wat met name in de bruine, kale woestijnachtergrond wel erg mooi tot uitdrukking komt. Ook de van generatie op generatie overgeleverde muziek en dans, die hier regelmatig worden opgevoerd, vertellen nog altijd legendes over helden, strijden en romantiek naast alledaagse verhalen over water en het vaak moeizame leven in de woestijn.
Niet alleen de kleding is kleurig in Rajasthan, de steden zelf mogen er ook zijn. Jaipur staat bekend als de Pink City, Jodhpur als de Blue City en Jaisalmer als de Golden City. Vanuit Delhi kwam ik eerst in Jaipur. Dit is de hoofdstad van de provincie en vormt met Delhi en Agra de zogenaamde 'Golden Triangle' van Noord-India, d.w.z. het meest populaire en toeristische gebied.
Jaipur is bekend als de Pink City omdat de hele oude binnenstad ooit oranjeroze is geverfd ter ere van een Brits bezoek, maar ik vond het met de hierbovenbeschreven verwachtingen in m'n hoofd wat tegenvallen. In plaats van sfeervol is het er gewoon ontzettend druk en vergeven van de mensen die je naroepen om in hun riksja te gaan zitten of ergens binnen te gaan. Er zijn een paar mooie dingen te zien zoals het Palace of Winds en het oude observatorium, maar verder vond ik het eigenlijk niet bijzonder, gewoon een grote stad als vele andere, maar niet zo typisch voor Rajasthan, hoewel de elders door stieren getrokken karren hier wel al door kamelen werden getrokken. Het Amber fort in de voormalige hoofdstad op een tiental kilometer van Jaipur maakte het echter wel weer goed, want dat was indrukwekkend.
Ook was het huwelijksseizoen hier duidelijk begonnen (de sterren staan goed en het is winter met aangename temperaturen) en dat was wel mooi om te zien: iedere avond waren er diverse optochten met dansende mensen, veel lawaai van muziek en mooi vuurwerk met achteraan de stoet de toekomstige bruidegom op een wit paard of soms een olifant. Bijna achteraan dan, want helemaal achteraan werd in een karretje altijd de generator meegetrokken die de verlichting van de hele stoet verzorgde.
Pushkar daarna was een veel kleiner plaatsje, maar niet minder belangrijk, want het is erg heilig voor hindoes. Het pittoreske meer in het midden van het plaatsje en een van de weinige, zo niet de enige, Brahma-tempels ter wereld zijn de belangrijkste objecten van devotie, naast de vele andere kleine tempels die rond het meer te vinden zijn, en er komen dus veel Indiers op pelgrimstocht naartoe. Ook lijkt het wel heilig voor Israeli's, want - en dat zeggen ze zelf ook - qua toeristen lijkt het er wel klein Israel. Maar het blijft een relaxed klein, rustig dorpje na het grote Agra, Delhi en Jaipur.
Bikaner was weer heel anders, want daar was bijna geen toerist te zien. Er is ook niet zo heel erg veel te zien in Bikaner, maar het heeft toch wel een erg mooi fort, een leuke oude binnenstad met schitterende haveli's (heel mooi en uitvoerig gedecoreerde oude koopmanshuizen). Dichtbij Bikaner, in Deshnok, staat nog de bekende Karni Mata tempel, waar volgens de legendes na een akkefietje tussen twee goden waar ik hier niet nader op in zal gaan, alle volgelingen van de godin Karni Mata voortaan in deze tempel gereincarneerd zouden worden... als ratten! Het tempelterrein wordt dus nu bewoond door enkele duizenden ratten die geadoreerd worden door de Indiers die er als pelgrims komen, waarbij de ratten dus overal vrij rondlopen, grote schalen melk krijgen en soms komen snuffelen aan je voeten. Heeeel apart.
Vervolgens naar Jaisalmer, echt een bustocht dwars door de Thar-woestijn (wel uitstekende wegen, want het leger zit hier veel, de grens met Pakistan is natuurlijk vlakbij; hier zat ik ook ineens weer ten westen van Islamabad als je op de kaart kijkt, grote cirkel gemaakt al met al!)
De oude binnenstad van Jaisalmer, de Golden City, is geheel uit zandsteen opgetrokken, wat zeker bij zonsondergang inderdaad een goudkleurige aanblik geeft. Verder wordt de voor de rest vrij kleine stad echt gedomineerd door het geweldige fort, dat als een soort zandkasteel uit de woestijn oprijst, prachtig. Het is zo'n groot fort dat de oorspronkelijke oude binnenstad helemaal in het fort besloten ligt en je kunt er dus erg mooi door rondlopen en uitkijken over de rest van de stad en de woestijn.
Jaisalmer ligt namelijk echt midden in de woestijn en bijna iedereen doet er dan ook wel een camel safari van een halve dag tot meerdere dagen. Er waren weinig mensen in het guesthouse waar ik zat en de mensen die er zaten hadden al een safari gedaan, dus ik zat nog even te twijfelen, maar uiteindelijk gewoon alleen gegaan. Eerst met een jeep naar een klein dorpje in de woestijn (Khuri) en van daar uit twee dagen op een kameel door de woestijn getrokken, echt zonder enige andere toerist tegen te komen (!), alleen wat locals, en verder een soort antilopes, koeien en ezels die soms achter elkaar aan naar 'de drinkplaats' sjokten in het dichtstbijzijnde piepkleine dorpje.
Ik had m'n eigen kameel (dromedaris) en op een andere kameel zaten de kamelenman en een hulpje, die hielp met allerlei dingen als eten maken, op- en afzadelen, etc. Zo rijd je eerst 's ochtends een paar uur, dan op het heetst van de dag wordt er lunch gemaakt en is het eten en wat slapen, terwijl de kamelen ook ergens lopen te grazen (het is een zandwoestijn, maar overal zijn wel struiken). Dan 's middags weer een paar uur lopen en 's avonds weer eten maken, de lokale desert wine drinken en bij een vuur zitten tot er echt niks meer te doen is en vervolgens slapen in de open lucht onder de sterren in een dikke slaapzak, want het is hier behoorlijk koud inmiddels 's nachts. Het was wel heel bijzonder, maar twee dagen zo in m'n eentje met die nauwelijks Engels sprekende kamelenmannen was wel genoeg vond ik.
Verder naar Jodhpur, de Blue City en die vond ik het mooist. De blauwe kleur waarin alle huizen geverfd zijn, was oorspronkelijk om aan te geven waar de brahmins (priesters) woonden, maar nu zijn alle huizen van de oude binnenstad blauw geschilderd en dat is gewoon heel apart. Daarboven torent dan - echt majestueus - het Meherangarh fort uit, gigantisch groot, nooit veroverd, erg indrukwekkend. Ook zat ik hier echt in de oude stad, een beetje bij het huidige centrum en de ingang van het fort vandaan en de mensen waren daar in die buurt zo oprecht aardig en vriendelijk dat ik gewoon verrast was, echt heel leuk daar.
De laatste stad in Rajasthan was Udaipur, al niet meer in de woestijn, maar een stukje richting zuiden, alweer een beetje in de heuvels ook. Dit wordt wel beschouwd als de meest sfeervolle stad van Rajasthan, met name vanwege het grote meer, Lake Pichola, waar het aan ligt, mits het goed gevuld is met water tenminste. Dat was nu gelukkig zo na een goede moesson dit jaar, maar na klaarblijkelijk enkele jaren van relatieve droogte, dus ik had nog geluk. Het is ook met name de sfeer van het op een dakterras zitten aan het meer dat Udaipur heel aangenaam maakt. Wat leuke mensen ontmoet en verder ook weinig meer gedaan dan dat. De Bond-film Octopussy is hier ooit deels opgenomen en mocht je even vergeten zijn hoe dat nou precies was, wordt er iedere avond in zo'n 20 guesthouses wel Octopussy gedraaid.
Intussen was het toch wel flink fris geworden, overdag nog erg lekker, maar 's avonds onder de 10 graden, dus ik verlangde al wel naar het verdere zuiden. Er is nog wel meer te zien in Rajasthan, maar ik wilde via Mumbai (= Bombay) nu naar Goa, om daar Kerst en nieuwjaar door te brengen.
Bombay was wel weer mooi, ik heb toch altijd al wel iets met grote steden, maar dit was echt enorm. De trein bereikte de buitenwijken van Bombay, maar het duurde daarna nog zeker een uur voordat het eindstation was bereikt. Hier na de woestijn van Rajasthan even een goed hotel genomen aan de haven en dat was heerlijk. Een altijd warme douche, ruime kamer, een zacht bed, wat een comfort! Maar natuurlijk een groot contrast met de schrijnende leefomstandigheden van een groot deel van de 18 miljoen mensen die hier wonen, want zowel langs het spoor als wanneer je een heel stuk met een bus door Bombay rijdt, zie je grote sloppenwijken van hutjes van een paar vierkante meter met golfplaten daken waar hele families half binnen en half buiten wonen en leven tussen het afval en langs de straat, echt onder barre omstandigheden. Verder vond ik Bombay en Delhi trouwens wel een beetje te vergelijken met Shanghai en Beijing: de hoofdstad met de historie en cultuur vs. de grootste metropool, havenstad, handelscentrum en mooie oude koloniale gebouwen.
Bombay is natuurlijk ook het grote centrum van de Indiase film, het Hollywood van India, ook wel Bollywood genoemd. Hoewel de films hier een veel kleiner budget en veel kleinere opbrengsten hebben, worden er hier per jaar meer films geproduceerd dan in Hollywood en meer tickets verkocht. Dit was natuurlijk _de_ plaats om zo'n typische Bollywood-film te gaan zien. Dat lukte echter niet voordat ik er in een meegespeeld had! Nog dezelfde avond dat ik in het toeristendistrict Colaba aankwam, was er een scout die westerlingen (backpackers) zocht om als achtergrond te fungeren voor een film voor de volgende dag (dat gebeurt vrij regelmatig) en dat leek me wel lachen om eens mee te maken. Kreeg je 500 Rs (EUR 10) voor, maar voor het geld moet je het niet echt doen, want het is echt een heel lange dag. Om half 8 's ochtends verzamelen, waar inderdaad bleek dat ze zo'n 25 backpackers hadden kunnen ronselen. Dan met een bus anderhalf uur door Bombay rijden (het is zooo groot!), niet naar een studio deze keer, maar het Renaissance, een 5-sterrenhotel waar die dag 4 scenes opgenomen zouden worden. Het begon natuurlijk met urenlang wachten, wat matig ontbijt, in het gras in de zon liggen en wat praten met andere mensen, en wachten, wachten, wachten...
Met name het tweede deel van de dag was beter gevuld en toen moesten we regelmatig opdraven voor wat scenes. Het liep (natuurlijk) ook allemaal wat uit. De hal van het hotel was omgebouwd tot vliegveldhal en samen met nog meer 'achtergrond'-mensen vormden we dus, ja, de achtergrond van de scene, d.w.z. de mensen die op het vliegveld rondliepen. Een paar van ons werden in stewardessen- of pilotenpak gehesen, de rest kon aanhouden wat hij/zij aanhad en na het positioneren van 'de achtergrond' werd de sterrencast in de scene geplaatst en werd de scene gedraaid, die natuurlijk vele keren opnieuw moest. Later op de dag werd de verkleedkist (echt veel meer was het niet) voor ons allemaal opengemaakt en moesten we allemaal een soort pak / avondkleding aan om 'achtergrond' te zijn bij de aankomst van de hoofdrolspelers op een party in het hotel.
Uiteindelijk waren we om 10 uur 's avonds pas klaar en toen was het dus nog anderhalf uur met de bus terug. Lange dag maar wel erg lachen om eens te zien. Ook scheen het niet zomaar een van de honderden films te zijn: de cast was echt wel een sterrencast klaarblijkelijk (Katrina Kaif, Akshay Kumar) en de bulldog van een regisseur scheen een ook van de bekendste te zijn uit de Bollywood-industrie. De film komt in april uit, zo werd gezegd.
En nu zit ik dan eindelijk in Goa. In dit grote multi-religieuze India, waar de meerderheid van de bevolking hindoe is, maar de president een moslim, de premier een Sikh en de leider van de grootste politieke partij een christen, moet er toch een passende, christelijke plaats te vinden zijn om Kerstmis door te brengen zou je zeggen. En die is er, de oude Portugese kolonie en nu Indiase provincie Goa! De reden dat bijna alle backpackers in India hiernaartoe komen voor de laatste week van december is echter niet zozeer het authentieke kerstgevoel als wel dat deze piepkleine provincie bestaat uit allemaal kleine dorpjes met mooie zandstranden en palmbomen, een warme zee, bars met bier en cocktails en vele parties aan het strand.
Ik had hier in Arambol afgesproken met een Iers stel dat ik in Tibet en Kathmandu had ontmoet en later ook nog een paar keer in Rajasthan tegen was gekomen en zij hadden ook nog contact met een leuk Nederlands stel dat ik ook uit Kathmandu kende, dus we hebben zo gezamenlijk genoten van heerlijke verse vissen als kerstdiner aan een tafeltje aan zee, waarbij het hier ook de hele nacht aangenaam qua temperatuur blijft. Was erg gezellig. Ik was ook echt wel even aan wat 'vakantie' toe, hoe gek dat ook mag klinken, dus verder lig ik deze dagen zo'n beetje op het strand en op het balkon van het huisje op de heuvel, uitkijkend over zee, niks te doen.
Rest me nog iedereen zo in de laatste uren van 2005 een heel gelukkig en gezond nieuwjaar te wensen en ik hoop iedereen het komend jaar weer te zien!!!
Hartelijke groeten!
Arnoud.
Dit alles in een gebied dat voor het grootste deel in de hete, zanderige Thar-woestijn ligt in het noordwesten van India, tegen Pakistan aan. De Rajputs zijn inmiddels hun macht kwijt. Al tijdens de Mughals werden ze onderworpen aan de Mughal-heersers en later waren ze ook gedwongen allianties met de Britten te sluiten (hun onderlinge strijd had ze er natuurlijk niet sterker op gemaakt). Zo gingen de maharaja's in 1947 dan ook - alleen nog met een paar speciale rechten - gewoon als burgers op in het onafhankelijke India en hun land in de provincie Rajasthan.
De historie is er echter nog altijd zichtbaar en dan met name in de vorm van schitterende forten (en paleizen) die hier in de afgelopen eeuwen door de maharaja's zijn gebouwd. Elke grotere te bezoeken plaats in Rajasthan is wel de hoofdstad geweest van een van de clans en de ene stad is dus ook altijd weer net wat anders dan de andere. De mensen zijn er ook nog altijd karakteristiek voor dit deel van India: de trotse mannen in hun witte lange gewaden, verweerde bruinverbrande gezichten met grote puntige snorren en met felgekleurde tulbanden op hun hoofd, en de vrouwen in misschien wel de kleurigste kleding van heel India, wat met name in de bruine, kale woestijnachtergrond wel erg mooi tot uitdrukking komt. Ook de van generatie op generatie overgeleverde muziek en dans, die hier regelmatig worden opgevoerd, vertellen nog altijd legendes over helden, strijden en romantiek naast alledaagse verhalen over water en het vaak moeizame leven in de woestijn.
Niet alleen de kleding is kleurig in Rajasthan, de steden zelf mogen er ook zijn. Jaipur staat bekend als de Pink City, Jodhpur als de Blue City en Jaisalmer als de Golden City. Vanuit Delhi kwam ik eerst in Jaipur. Dit is de hoofdstad van de provincie en vormt met Delhi en Agra de zogenaamde 'Golden Triangle' van Noord-India, d.w.z. het meest populaire en toeristische gebied.
Jaipur is bekend als de Pink City omdat de hele oude binnenstad ooit oranjeroze is geverfd ter ere van een Brits bezoek, maar ik vond het met de hierbovenbeschreven verwachtingen in m'n hoofd wat tegenvallen. In plaats van sfeervol is het er gewoon ontzettend druk en vergeven van de mensen die je naroepen om in hun riksja te gaan zitten of ergens binnen te gaan. Er zijn een paar mooie dingen te zien zoals het Palace of Winds en het oude observatorium, maar verder vond ik het eigenlijk niet bijzonder, gewoon een grote stad als vele andere, maar niet zo typisch voor Rajasthan, hoewel de elders door stieren getrokken karren hier wel al door kamelen werden getrokken. Het Amber fort in de voormalige hoofdstad op een tiental kilometer van Jaipur maakte het echter wel weer goed, want dat was indrukwekkend.
Ook was het huwelijksseizoen hier duidelijk begonnen (de sterren staan goed en het is winter met aangename temperaturen) en dat was wel mooi om te zien: iedere avond waren er diverse optochten met dansende mensen, veel lawaai van muziek en mooi vuurwerk met achteraan de stoet de toekomstige bruidegom op een wit paard of soms een olifant. Bijna achteraan dan, want helemaal achteraan werd in een karretje altijd de generator meegetrokken die de verlichting van de hele stoet verzorgde.
Pushkar daarna was een veel kleiner plaatsje, maar niet minder belangrijk, want het is erg heilig voor hindoes. Het pittoreske meer in het midden van het plaatsje en een van de weinige, zo niet de enige, Brahma-tempels ter wereld zijn de belangrijkste objecten van devotie, naast de vele andere kleine tempels die rond het meer te vinden zijn, en er komen dus veel Indiers op pelgrimstocht naartoe. Ook lijkt het wel heilig voor Israeli's, want - en dat zeggen ze zelf ook - qua toeristen lijkt het er wel klein Israel. Maar het blijft een relaxed klein, rustig dorpje na het grote Agra, Delhi en Jaipur.
Bikaner was weer heel anders, want daar was bijna geen toerist te zien. Er is ook niet zo heel erg veel te zien in Bikaner, maar het heeft toch wel een erg mooi fort, een leuke oude binnenstad met schitterende haveli's (heel mooi en uitvoerig gedecoreerde oude koopmanshuizen). Dichtbij Bikaner, in Deshnok, staat nog de bekende Karni Mata tempel, waar volgens de legendes na een akkefietje tussen twee goden waar ik hier niet nader op in zal gaan, alle volgelingen van de godin Karni Mata voortaan in deze tempel gereincarneerd zouden worden... als ratten! Het tempelterrein wordt dus nu bewoond door enkele duizenden ratten die geadoreerd worden door de Indiers die er als pelgrims komen, waarbij de ratten dus overal vrij rondlopen, grote schalen melk krijgen en soms komen snuffelen aan je voeten. Heeeel apart.
Vervolgens naar Jaisalmer, echt een bustocht dwars door de Thar-woestijn (wel uitstekende wegen, want het leger zit hier veel, de grens met Pakistan is natuurlijk vlakbij; hier zat ik ook ineens weer ten westen van Islamabad als je op de kaart kijkt, grote cirkel gemaakt al met al!)
De oude binnenstad van Jaisalmer, de Golden City, is geheel uit zandsteen opgetrokken, wat zeker bij zonsondergang inderdaad een goudkleurige aanblik geeft. Verder wordt de voor de rest vrij kleine stad echt gedomineerd door het geweldige fort, dat als een soort zandkasteel uit de woestijn oprijst, prachtig. Het is zo'n groot fort dat de oorspronkelijke oude binnenstad helemaal in het fort besloten ligt en je kunt er dus erg mooi door rondlopen en uitkijken over de rest van de stad en de woestijn.
Jaisalmer ligt namelijk echt midden in de woestijn en bijna iedereen doet er dan ook wel een camel safari van een halve dag tot meerdere dagen. Er waren weinig mensen in het guesthouse waar ik zat en de mensen die er zaten hadden al een safari gedaan, dus ik zat nog even te twijfelen, maar uiteindelijk gewoon alleen gegaan. Eerst met een jeep naar een klein dorpje in de woestijn (Khuri) en van daar uit twee dagen op een kameel door de woestijn getrokken, echt zonder enige andere toerist tegen te komen (!), alleen wat locals, en verder een soort antilopes, koeien en ezels die soms achter elkaar aan naar 'de drinkplaats' sjokten in het dichtstbijzijnde piepkleine dorpje.
Ik had m'n eigen kameel (dromedaris) en op een andere kameel zaten de kamelenman en een hulpje, die hielp met allerlei dingen als eten maken, op- en afzadelen, etc. Zo rijd je eerst 's ochtends een paar uur, dan op het heetst van de dag wordt er lunch gemaakt en is het eten en wat slapen, terwijl de kamelen ook ergens lopen te grazen (het is een zandwoestijn, maar overal zijn wel struiken). Dan 's middags weer een paar uur lopen en 's avonds weer eten maken, de lokale desert wine drinken en bij een vuur zitten tot er echt niks meer te doen is en vervolgens slapen in de open lucht onder de sterren in een dikke slaapzak, want het is hier behoorlijk koud inmiddels 's nachts. Het was wel heel bijzonder, maar twee dagen zo in m'n eentje met die nauwelijks Engels sprekende kamelenmannen was wel genoeg vond ik.
Verder naar Jodhpur, de Blue City en die vond ik het mooist. De blauwe kleur waarin alle huizen geverfd zijn, was oorspronkelijk om aan te geven waar de brahmins (priesters) woonden, maar nu zijn alle huizen van de oude binnenstad blauw geschilderd en dat is gewoon heel apart. Daarboven torent dan - echt majestueus - het Meherangarh fort uit, gigantisch groot, nooit veroverd, erg indrukwekkend. Ook zat ik hier echt in de oude stad, een beetje bij het huidige centrum en de ingang van het fort vandaan en de mensen waren daar in die buurt zo oprecht aardig en vriendelijk dat ik gewoon verrast was, echt heel leuk daar.
De laatste stad in Rajasthan was Udaipur, al niet meer in de woestijn, maar een stukje richting zuiden, alweer een beetje in de heuvels ook. Dit wordt wel beschouwd als de meest sfeervolle stad van Rajasthan, met name vanwege het grote meer, Lake Pichola, waar het aan ligt, mits het goed gevuld is met water tenminste. Dat was nu gelukkig zo na een goede moesson dit jaar, maar na klaarblijkelijk enkele jaren van relatieve droogte, dus ik had nog geluk. Het is ook met name de sfeer van het op een dakterras zitten aan het meer dat Udaipur heel aangenaam maakt. Wat leuke mensen ontmoet en verder ook weinig meer gedaan dan dat. De Bond-film Octopussy is hier ooit deels opgenomen en mocht je even vergeten zijn hoe dat nou precies was, wordt er iedere avond in zo'n 20 guesthouses wel Octopussy gedraaid.
Intussen was het toch wel flink fris geworden, overdag nog erg lekker, maar 's avonds onder de 10 graden, dus ik verlangde al wel naar het verdere zuiden. Er is nog wel meer te zien in Rajasthan, maar ik wilde via Mumbai (= Bombay) nu naar Goa, om daar Kerst en nieuwjaar door te brengen.
Bombay was wel weer mooi, ik heb toch altijd al wel iets met grote steden, maar dit was echt enorm. De trein bereikte de buitenwijken van Bombay, maar het duurde daarna nog zeker een uur voordat het eindstation was bereikt. Hier na de woestijn van Rajasthan even een goed hotel genomen aan de haven en dat was heerlijk. Een altijd warme douche, ruime kamer, een zacht bed, wat een comfort! Maar natuurlijk een groot contrast met de schrijnende leefomstandigheden van een groot deel van de 18 miljoen mensen die hier wonen, want zowel langs het spoor als wanneer je een heel stuk met een bus door Bombay rijdt, zie je grote sloppenwijken van hutjes van een paar vierkante meter met golfplaten daken waar hele families half binnen en half buiten wonen en leven tussen het afval en langs de straat, echt onder barre omstandigheden. Verder vond ik Bombay en Delhi trouwens wel een beetje te vergelijken met Shanghai en Beijing: de hoofdstad met de historie en cultuur vs. de grootste metropool, havenstad, handelscentrum en mooie oude koloniale gebouwen.
Bombay is natuurlijk ook het grote centrum van de Indiase film, het Hollywood van India, ook wel Bollywood genoemd. Hoewel de films hier een veel kleiner budget en veel kleinere opbrengsten hebben, worden er hier per jaar meer films geproduceerd dan in Hollywood en meer tickets verkocht. Dit was natuurlijk _de_ plaats om zo'n typische Bollywood-film te gaan zien. Dat lukte echter niet voordat ik er in een meegespeeld had! Nog dezelfde avond dat ik in het toeristendistrict Colaba aankwam, was er een scout die westerlingen (backpackers) zocht om als achtergrond te fungeren voor een film voor de volgende dag (dat gebeurt vrij regelmatig) en dat leek me wel lachen om eens mee te maken. Kreeg je 500 Rs (EUR 10) voor, maar voor het geld moet je het niet echt doen, want het is echt een heel lange dag. Om half 8 's ochtends verzamelen, waar inderdaad bleek dat ze zo'n 25 backpackers hadden kunnen ronselen. Dan met een bus anderhalf uur door Bombay rijden (het is zooo groot!), niet naar een studio deze keer, maar het Renaissance, een 5-sterrenhotel waar die dag 4 scenes opgenomen zouden worden. Het begon natuurlijk met urenlang wachten, wat matig ontbijt, in het gras in de zon liggen en wat praten met andere mensen, en wachten, wachten, wachten...
Met name het tweede deel van de dag was beter gevuld en toen moesten we regelmatig opdraven voor wat scenes. Het liep (natuurlijk) ook allemaal wat uit. De hal van het hotel was omgebouwd tot vliegveldhal en samen met nog meer 'achtergrond'-mensen vormden we dus, ja, de achtergrond van de scene, d.w.z. de mensen die op het vliegveld rondliepen. Een paar van ons werden in stewardessen- of pilotenpak gehesen, de rest kon aanhouden wat hij/zij aanhad en na het positioneren van 'de achtergrond' werd de sterrencast in de scene geplaatst en werd de scene gedraaid, die natuurlijk vele keren opnieuw moest. Later op de dag werd de verkleedkist (echt veel meer was het niet) voor ons allemaal opengemaakt en moesten we allemaal een soort pak / avondkleding aan om 'achtergrond' te zijn bij de aankomst van de hoofdrolspelers op een party in het hotel.
Uiteindelijk waren we om 10 uur 's avonds pas klaar en toen was het dus nog anderhalf uur met de bus terug. Lange dag maar wel erg lachen om eens te zien. Ook scheen het niet zomaar een van de honderden films te zijn: de cast was echt wel een sterrencast klaarblijkelijk (Katrina Kaif, Akshay Kumar) en de bulldog van een regisseur scheen een ook van de bekendste te zijn uit de Bollywood-industrie. De film komt in april uit, zo werd gezegd.
En nu zit ik dan eindelijk in Goa. In dit grote multi-religieuze India, waar de meerderheid van de bevolking hindoe is, maar de president een moslim, de premier een Sikh en de leider van de grootste politieke partij een christen, moet er toch een passende, christelijke plaats te vinden zijn om Kerstmis door te brengen zou je zeggen. En die is er, de oude Portugese kolonie en nu Indiase provincie Goa! De reden dat bijna alle backpackers in India hiernaartoe komen voor de laatste week van december is echter niet zozeer het authentieke kerstgevoel als wel dat deze piepkleine provincie bestaat uit allemaal kleine dorpjes met mooie zandstranden en palmbomen, een warme zee, bars met bier en cocktails en vele parties aan het strand.
Ik had hier in Arambol afgesproken met een Iers stel dat ik in Tibet en Kathmandu had ontmoet en later ook nog een paar keer in Rajasthan tegen was gekomen en zij hadden ook nog contact met een leuk Nederlands stel dat ik ook uit Kathmandu kende, dus we hebben zo gezamenlijk genoten van heerlijke verse vissen als kerstdiner aan een tafeltje aan zee, waarbij het hier ook de hele nacht aangenaam qua temperatuur blijft. Was erg gezellig. Ik was ook echt wel even aan wat 'vakantie' toe, hoe gek dat ook mag klinken, dus verder lig ik deze dagen zo'n beetje op het strand en op het balkon van het huisje op de heuvel, uitkijkend over zee, niks te doen.
Rest me nog iedereen zo in de laatste uren van 2005 een heel gelukkig en gezond nieuwjaar te wensen en ik hoop iedereen het komend jaar weer te zien!!!
Hartelijke groeten!
Arnoud.
-
31 December 2005 - 09:58
Albert Henzen:
Zo zie je maar weer dat rondreizen ook werk is en je daar ook vakantie van kunt nemen. ;-D..Dank voor het wederom kleurrijke verhaal! Tot ziens in 2006. -
31 December 2005 - 09:58
Albert Henzen:
Zo zie je maar weer dat rondreizen ook werk is en je daar ook vakantie van kunt nemen. ;-D..Dank voor het wederom kleurrijke verhaal! Tot ziens in 2006. -
31 December 2005 - 10:23
Andre:
Hee filmster!
Als ik het goed uitreken duurt 2006 voor jou naar verwachting 9 uur langer dan 2005. Reden te meer om jou er ook het beste voor te wensen! -
31 December 2005 - 13:47
Jeroen:
Hey Bollywoord-star!
Goeie jaarwisseling en tot in het nieuwe jaar -
31 December 2005 - 15:30
Rudger:
Hee Zwemmers,
De beste wensen voor 2006 en nog veel succes met de vakantie verder ;-) -
31 December 2005 - 15:43
Amanda:
Lieve Arnoud, in India worden de karren door ezels en kamelen voortgetrokken, ik werd vandaag (oudejaarsdag) door de ANWB voortgesleept (gelukkig wist ik nog hoe dat werkte vanwege jouw gebrek aan benzine een tijdje geleden ;-)). Maar goed, alles is goedgekomen, mn bobine (nooit van het woord gehoord) is vervangen en ik was weer op pad....veel plezier met oud & nieuw daar, heel erg veel gezondheid en geluk voor 2006 gewenst en we hopen je snel weer hier te zien! En ook ontzettend bedankt voor het lieve kadootje uit India, erg mooi!!! Liefs van je zus. -
31 December 2005 - 16:26
Erna:
Lieve Arnoud,
We hebben je reisverslag weer met veel plezier gelezen. Relax maar heerlijk in Goa. Met 30 graden overdag en 18 graden 's nachts moet dat prima lukken. Het weer is daar aanmerkelijk beter dan hier. Gisteren weer sneeuw en ijzel en waarschuwingen om vooral binnen te blijven. Vandaag is alles overigens weer weggedooid. Heel veel geluk en vooral gezondheid in 2006, natuurlijk ook namens papa.
Mama -
01 Januari 2006 - 09:24
Andre:
hupla.
Nog een schrikkelseconde erbij. Het kan niet op. -
01 Januari 2006 - 13:29
Salsero Sin Dinero:
Yo Zwerver!
Afgelopen vrijdagavond, 30 december, in een paar uur tijd lag heel Utrecht onder een dik pak sneeuw. Sneeuw die overigens een dag later weer als sneeuw voor de zon (lees regen) verdwenen was. Maar die paar uur lang was de Nieuwegracht en wijde omgeving een sprookje van ongekende charme. Kom je ook sneeuwballen gooien?
Cheers, buurman
P.S. And a happy hiking 2006! :-) -
01 Januari 2006 - 13:48
Anne:
Ha Arnoud!
De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik soms een beetje afhaak bij het lezen van jouw reisverhalen, maar ik vond het toch even tijd voor een warme groet vanuit dit koude kikkerlandje! En natuurlijk de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar! Dat we elkaar maar weer snel mogen zien! Geniet er nog van! Liefs Anne -
02 Januari 2006 - 04:09
Intwin:
Hi Arnoud,
Over een maandje alweer uit India? Jammer, we zoeken nog wat echte reizigers om o.a. Nagaland mee te bezoeken. Check de LP: het alternatief is dat Intwin moeten gaan trouwen. En dat zijn principes die je ook niet zomaar opzij zet, niet waar? Oeps, laat Inti het maar niet lezen.
Het beste voor het nieuwe jaar! -
02 Januari 2006 - 08:57
Hesje:
Alle goeds voor 2006!
Hesje -
04 Januari 2006 - 14:14
Arnoud:
Nu ook met foto's, enjoy! -
04 Januari 2006 - 22:18
Erna:
Wat een fantastische foto's. Ik ben razend jaloers! Rajasthan is toch wel schitterend mooi. De sloppenwijken van Bombay trekken me wat minder. Ze hadden je trouwens fraai aangekleed voor de party in de film. Nooit gedacht dat je nog eens "filmster" zou worden :) Liefs, mama -
06 Januari 2006 - 12:32
Fabian:
Veel geluk in 2006!
Prachtige foto's en een mooi verhaal. Ik ben erg benieuwd naar je volgende bericht. -
11 Januari 2006 - 11:58
Fam. Roemers:
Dag Arnoud.
Word je niet eens moe van al dat reizen en al die natuur? Ik vind dat zó knap van je dat je maar stug doorgaat met rondkijken en prachtige foto's naar ons stuurt, want hoewel je af en toe klaarblijkelijk even bijkomt in een wat rianter onderkomen, zal je toch vaak behoorlijk moeten inleveren, al is het maar met zo'n tweedaagse tocht op die kameel.Ik herinner me nog onze sledetocht door Lapland, toiletten zijn daar niet, nou ga er aan staan en dat heb jij daar natuurlijk ook gehad. Kuiltje in het zand gegraven?
Die sloppenwijken zijn helaas overal op de wereld het zefde,vreselijk wat een armoede, dan ben ik altijd heel dankbaar dat ik hier geboren ben.
Uit Suriname herinner ik me nog de "indian flim" zoals ze daar genoemd werden, drááken waren dat om naar te kijken, maar misschien zijn ze nu door jouw inbreng als gastster te genieten!!Het weer is hier miezerig en koud op dit moment en een elfstedentocht lijkt er niet in te zitten voorlopig. Geniet dus van de warmte, Eveline zegt dat je je daar zo heerlijk kan laten masseren, de KLM crew ligt daar en bloc horizontaal, in het nette dan hè wel te verstaan. Tweede kerstdag hadden we op het nippertje nog een witte kerst, de sneeuw bleef een paar dagen liggen en we beleefden een winterwonderland, rijp aan de bomen, dik pak sneeuw, prachtig!!Daarna oud en nieuw, voor 50 millioen is er in de lucht geschoten, je moet dan maar niet aan de armoede in de wereld denken, dan staat het schaamrood op je kaken! En nu is het wachten op de eerste sneeuwklok en de crocussen, we gaan weer lengen gelukkig. Arnoud,veel gezondheid en groeten, Françoise -
19 Januari 2006 - 10:05
Karin:
Ah, en een beetje laat maar toch fijn om weer eens je verhaal te lezen en de gelegenheid te gebruiken om je een heel goed en mooi 2006 te wensen. Denk je dat je het net zo enerverend gaat maken als 2005?
Groet en X -
09 Februari 2006 - 13:32
Fam.roemers:
dag arnoud, je laat ons nu wel héél lang wachten op nieuwe reisverhalen. alles goed met je? groeten françoise
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
