Relaxen in de oudst bewoonde stad ter wereld
Door: Arnoud
Blijf op de hoogte en volg Arnoud
30 Maart 2005 | Syrië, Damascus
Damascus schijnt de oudste continu bewoonde stad ter wereld te zijn, al strijdt het om die eer met Aleppo, waar ik eerder geweest ben. Er zijn hier resten van 3000 v.Chr. aangetroffen. En de stad is nog altijd zeer levendig mag je wel zeggen! Je kunt hier echt dagen gewoon rondlopen en de stad, de mensen, de souqs en de monumenten zoals bijv. de bekende en indrukwekkende Ommayaden moskee op je laten inwerken. Het is hier wel erg druk! Ik scheen niet de enige te zijn geweest die bij aankomst nauwelijks een hotel/hostel kon vinden (was eerste keer!), omdat alles vol was! Uiteindelijk ben ik in een vaag hotelletje vol locals beland en kon ik de volgende dag wel terecht in weer zo'n backpacker hostel.
En dat bevalt goed! Ik ben hier nu al zes dagen, 's ochtends heerlijk in het zonnetje ontbijten (het begint hier steeds warmer te worden) bij een zaakje om de hoek naast de ambachtelijke bakker, en dan zo rustig de stad eens in lopen om wat dingen te bekijken of gewoon door de souq te slenteren. Regelmatig door Syriers aangesproken, de mensen zijn echt zo vriendelijk hier! Twee jongens hebben me de hele christelijke wijk laten zien (ze waren zelf ook christelijk) en boden me daarna nog ergens wat eten aan ook. Met andere Syriers gewoon even een praatje gemaakt onder het genot van een thee (altijd met heel veel suiker). En vanmiddag zat ik nog ergens thee te drinken en raakte ik nog aan de praat met een meisje van een groepje dat er zat (dat gebeurt niet zo vaak), dat filosofie in Aleppo studeerde (voordat de reacties komen: ze was net getrouwd en haar man zat tegenover d'r). Maar die boden me ook nog een nargileh (waterpijp) aan, dus daar heb ik lekker aan zitten lurken haha, heeeel relaxed allemaal.
Ik begin nu ook echt wel het gevoel te krijgen van gewoon lang op reis te zijn, dat dit het gewoon is voor de komende tijd en dat voelt prima eigenlijk. Gelukkig ook daarmee gepaard gaand het gevoel dat je niet meer alles hoeft te zien. Zo lees je en hoor je van andere reizigers allemaal interessante sites die je nog kan bezoeken (Syrie staat echt _vol_ met 'oude stenen'), maar op een gegeven moment ga je gewoon een paar dingen bekijken die echt leuk of de moeite waard zijn en verder ook gewoon lekker eens een dagje luieren in de zon langs de rivier, zoals ook bijv. in Hama.
Want hiervoor, in Hama en Aleppo heb ik me ook echt prima vermaakt. Echt leuke mensen ontmoet in Aleppo, vaak samen gegeten en o.a. dagtour gedaan in de buurt. Daarna met een Nederlands stel richting Hama gegaan, wat een heel rustig stadje is, alleen bekend om z'n grote raderen in de rivier, maar verder erg relaxed. Ook erg gezellig en Nederlandse stel kon me ook allemaal tips geven over het vervolg van m'n reis, want die hadden een groot deel al een keer gedaan in het verleden en waren nu weer voor een jaar op pad. Heel interessant dus en gewoon ook heel gezellig! Vind sowieso wel dat de mensen die ik in Syrie ontmoet allemaal leuker en interessanter zijn dan in Turkije, zijn ook meestal iets ouder heb ik het idee en hebben vaak ook echt al heel veel gereisd. In Damascus ben ik nu wel weer voornamelijk in m'n eentje op pad, maar op een gegeven moment kwam ik ook weer andere reizigers tegen die ik uit het hostel in Aleppo kende, ook weer een avond mee gegeten.
Zelf word ik ook wel wat ervarener qua reizen natuurlijk! Ik ben in Hama nog - niet met een tour vanuit het hostel, maar gewoon zelf met openbaar vervoer - richting de zogenoemde beehive houses gegaan, een soort nomadenhuizen in de vorm van een bijenkorf. Dat was dus eerst met een minibusje met allemaal locals dat vanaf een of andere vage straathoek in Hama weggaat naar een dorpje (Al Hamra) en vanaf daar verder zoeken hoe je naar 'Sarouj' kunt komen. Er stond meteen al een busje klaar daar dat me wel verder wilde brengen, maar de prijs horend lachte ik vriendelijk doch beslist dat dat veel te veel was. Inderdaad was er 100m verder een busje te vinden dat het voor een kwart van de prijs deed. Gaat natuurlijk nergens over want het kost echt niks hier, maar meer het principe natuurlijk... maar goed, Sarouj is dus niet eens een dorpje blijkt, maar meer een nederzetting in the middle of nowhere. Dus hoe kom je terug... gewoon maar wachten tot er iets langskomt op de weg. Uiteindelijk dirigeerde een vriendelijke Arabier die bij de moskee van de nederzetting stond me naar een langskomende Syrische jongen op een brommer. Dus ben ik achterop de brommer weer teruggekeerd naar Al Hamra, waar weer busjes naar Hama waren! Ook wel erg apart, op een brommer door de Syrische vlaktes! En allemaal uitzoeken hoe je ergens moet komen en weer weg kunt komen.
Nog wel mooi verhaal uit Hama trouwens (ja het wordt weer een lang verhaal hoor...) was dat ik nog een nacht naast een Saudi heb doorgebracht. Ik had om een bed in de dormitory gevraagd en dat was goed. Die was leeg, maar ze openden 'm wel. Toen ik echter die avond terugkwam in het hotel, probeerde de broer van de manager (die slecht Engels sprak, dus uiteindelijk belde ie z'n broer maar ('ik moet 't even aan m'n broer vragen'). Bleek dat de dormitory nu bewoond was door 4 mensen en ik kon op een kamertje boven met 2 bedden gaan liggen. Ok, hij liep met me mee naar boven, deed de deur open en dat was dus echt een klein kamertje waar net twee bedden inpasten - zo'n 50cm uit elkaar - en een of andere Saudi (z'n witte kafiyeh (zo'n 'theedoek' voor om je hoofd) netjes over de stoel gedrapeerd) lag vanuit een van de bedden breed lachend naar me te zwaaien. Ehhh, ok, tja je moet alles een keer meemaken dus ok, ik slaap daar wel. Maar ooo wat snurkte hij!!!!! Niet te geloven, ik heb de eerste 2 a 3 uur geen oog dichtgedaan. Uiteindelijk dacht ik aan m'n oordoppen en dat hielp. Die gast bleek uiteindelijk geen Saudi, maar een Bedouin uit de buurt van Hama te zijn, maar een aparte ervaring was het wel! De nacht daarna sliep er een Belgische jongen die naar Irak had willen fietsen (???) en daarna een Duits meisje, dus het verbeterde wel gelukkig :)
Goed, genoeg leesvoer denk ik. Ik blijf hier nog een dag of twee en dan ga ik de woestijn in richting Palmyra en daarna Deir-ez-Zur en het noordoosten. Schijnt dat internetconnecties daar wat minder goed zijn, dus even zien wanneer de volgende update zal zijn.
Groeten uit een zonnig Damascus!
Arnoud.
En dat bevalt goed! Ik ben hier nu al zes dagen, 's ochtends heerlijk in het zonnetje ontbijten (het begint hier steeds warmer te worden) bij een zaakje om de hoek naast de ambachtelijke bakker, en dan zo rustig de stad eens in lopen om wat dingen te bekijken of gewoon door de souq te slenteren. Regelmatig door Syriers aangesproken, de mensen zijn echt zo vriendelijk hier! Twee jongens hebben me de hele christelijke wijk laten zien (ze waren zelf ook christelijk) en boden me daarna nog ergens wat eten aan ook. Met andere Syriers gewoon even een praatje gemaakt onder het genot van een thee (altijd met heel veel suiker). En vanmiddag zat ik nog ergens thee te drinken en raakte ik nog aan de praat met een meisje van een groepje dat er zat (dat gebeurt niet zo vaak), dat filosofie in Aleppo studeerde (voordat de reacties komen: ze was net getrouwd en haar man zat tegenover d'r). Maar die boden me ook nog een nargileh (waterpijp) aan, dus daar heb ik lekker aan zitten lurken haha, heeeel relaxed allemaal.
Ik begin nu ook echt wel het gevoel te krijgen van gewoon lang op reis te zijn, dat dit het gewoon is voor de komende tijd en dat voelt prima eigenlijk. Gelukkig ook daarmee gepaard gaand het gevoel dat je niet meer alles hoeft te zien. Zo lees je en hoor je van andere reizigers allemaal interessante sites die je nog kan bezoeken (Syrie staat echt _vol_ met 'oude stenen'), maar op een gegeven moment ga je gewoon een paar dingen bekijken die echt leuk of de moeite waard zijn en verder ook gewoon lekker eens een dagje luieren in de zon langs de rivier, zoals ook bijv. in Hama.
Want hiervoor, in Hama en Aleppo heb ik me ook echt prima vermaakt. Echt leuke mensen ontmoet in Aleppo, vaak samen gegeten en o.a. dagtour gedaan in de buurt. Daarna met een Nederlands stel richting Hama gegaan, wat een heel rustig stadje is, alleen bekend om z'n grote raderen in de rivier, maar verder erg relaxed. Ook erg gezellig en Nederlandse stel kon me ook allemaal tips geven over het vervolg van m'n reis, want die hadden een groot deel al een keer gedaan in het verleden en waren nu weer voor een jaar op pad. Heel interessant dus en gewoon ook heel gezellig! Vind sowieso wel dat de mensen die ik in Syrie ontmoet allemaal leuker en interessanter zijn dan in Turkije, zijn ook meestal iets ouder heb ik het idee en hebben vaak ook echt al heel veel gereisd. In Damascus ben ik nu wel weer voornamelijk in m'n eentje op pad, maar op een gegeven moment kwam ik ook weer andere reizigers tegen die ik uit het hostel in Aleppo kende, ook weer een avond mee gegeten.
Zelf word ik ook wel wat ervarener qua reizen natuurlijk! Ik ben in Hama nog - niet met een tour vanuit het hostel, maar gewoon zelf met openbaar vervoer - richting de zogenoemde beehive houses gegaan, een soort nomadenhuizen in de vorm van een bijenkorf. Dat was dus eerst met een minibusje met allemaal locals dat vanaf een of andere vage straathoek in Hama weggaat naar een dorpje (Al Hamra) en vanaf daar verder zoeken hoe je naar 'Sarouj' kunt komen. Er stond meteen al een busje klaar daar dat me wel verder wilde brengen, maar de prijs horend lachte ik vriendelijk doch beslist dat dat veel te veel was. Inderdaad was er 100m verder een busje te vinden dat het voor een kwart van de prijs deed. Gaat natuurlijk nergens over want het kost echt niks hier, maar meer het principe natuurlijk... maar goed, Sarouj is dus niet eens een dorpje blijkt, maar meer een nederzetting in the middle of nowhere. Dus hoe kom je terug... gewoon maar wachten tot er iets langskomt op de weg. Uiteindelijk dirigeerde een vriendelijke Arabier die bij de moskee van de nederzetting stond me naar een langskomende Syrische jongen op een brommer. Dus ben ik achterop de brommer weer teruggekeerd naar Al Hamra, waar weer busjes naar Hama waren! Ook wel erg apart, op een brommer door de Syrische vlaktes! En allemaal uitzoeken hoe je ergens moet komen en weer weg kunt komen.
Nog wel mooi verhaal uit Hama trouwens (ja het wordt weer een lang verhaal hoor...) was dat ik nog een nacht naast een Saudi heb doorgebracht. Ik had om een bed in de dormitory gevraagd en dat was goed. Die was leeg, maar ze openden 'm wel. Toen ik echter die avond terugkwam in het hotel, probeerde de broer van de manager (die slecht Engels sprak, dus uiteindelijk belde ie z'n broer maar ('ik moet 't even aan m'n broer vragen'). Bleek dat de dormitory nu bewoond was door 4 mensen en ik kon op een kamertje boven met 2 bedden gaan liggen. Ok, hij liep met me mee naar boven, deed de deur open en dat was dus echt een klein kamertje waar net twee bedden inpasten - zo'n 50cm uit elkaar - en een of andere Saudi (z'n witte kafiyeh (zo'n 'theedoek' voor om je hoofd) netjes over de stoel gedrapeerd) lag vanuit een van de bedden breed lachend naar me te zwaaien. Ehhh, ok, tja je moet alles een keer meemaken dus ok, ik slaap daar wel. Maar ooo wat snurkte hij!!!!! Niet te geloven, ik heb de eerste 2 a 3 uur geen oog dichtgedaan. Uiteindelijk dacht ik aan m'n oordoppen en dat hielp. Die gast bleek uiteindelijk geen Saudi, maar een Bedouin uit de buurt van Hama te zijn, maar een aparte ervaring was het wel! De nacht daarna sliep er een Belgische jongen die naar Irak had willen fietsen (???) en daarna een Duits meisje, dus het verbeterde wel gelukkig :)
Goed, genoeg leesvoer denk ik. Ik blijf hier nog een dag of twee en dan ga ik de woestijn in richting Palmyra en daarna Deir-ez-Zur en het noordoosten. Schijnt dat internetconnecties daar wat minder goed zijn, dus even zien wanneer de volgende update zal zijn.
Groeten uit een zonnig Damascus!
Arnoud.
-
30 Maart 2005 - 19:28
Amanda:
Gaahaaf, foto's!! Ik ben jaloers....je ziet er extreem relaxed uit ;-) -
30 Maart 2005 - 19:36
Remi:
Hee Arnoud,
Erg leuk om te lezen weer allemaal. Mooie foto's ook (flink ontbijt, ik dacht dat je niet zo'n ontbijter was:).
Heel veel plezier met het vervolg van je reis.
Groetjes,
Remi (en ook van Raja die haar kop inmiddels weer fier omhoog houdt)
P.S. je hebt je ingedekt voor de filosofie-studente, maar niet voor "het Duitse meisje", dus we zijn benieuwd natuurlijk... -
30 Maart 2005 - 19:46
Remi:
Hee Arnoud,
Erg leuk om te lezen weer allemaal. Mooie foto's ook (flink ontbijt, ik dacht dat je niet zo'n ontbijter was:).
Heel veel plezier met het vervolg van je reis.
Groetjes,
Remi (en ook van Raja die haar kop inmiddels weer fier omhoog houdt)
P.S. je hebt je ingedekt voor de filosofie-studente, maar niet voor "het Duitse meisje", dus we zijn benieuwd natuurlijk... -
30 Maart 2005 - 20:11
Maarten:
Eindelijk een Macandra man die een authentieke waterpijp heeft geprobeerd! :) -
30 Maart 2005 - 23:37
Erna:
Zo, dat ziet er allemaal geweldig uit. Eerlijk gezegd zou ik Nieuw Zeeland op het moment wel met Syrie willen ruilen, want het regent hier al drie dagen vrijwel onafgebroken en het is behoorlijk koud. Geniet er maar van daar in Syrie.
Mama -
31 Maart 2005 - 05:10
De Inspecteur Van De Belastingdienst:
Geachte heer zwemmer,
Dat is natuurlijk wel heel leuk allemaal, maar in de tussentijd wachten wij nog op uw aangifte inkomstenbelasting / premie volksverzekering etc.
U heeft alleen vandaag nog. Zorg dat er geen backpackers meekijken bij het invullen.
Wij weten u te vinden. U zult die veel te bruine meneer op de foto's wel zijn?
Veel plezier nog. -
31 Maart 2005 - 05:11
Andre:
Cool bericht! Blij te horen dat het nu voelt alsof je het wel een jaar uithoudt.
Mooie foto's ook. Wel ben je veel te bruin! -
31 Maart 2005 - 06:28
Tim:
Zwemmers, enorme wereldreiziger. Geweldige verhalen en leuke fotos. Volgens mij heb je veel vaker in de zon gelegen dan "af en toe". Veel Plezier!! -
31 Maart 2005 - 08:56
Miranda:
ben het met remi eens... -
31 Maart 2005 - 08:56
Miranda:
ben het met remi eens... -
01 April 2005 - 06:50
Fam. Roemers:
Dag dappere wereldreiziger.Wat toch een geweldige uitvinding dat internet en of het nog niet genoeg is om alles te lezen, zien we je nu ook nog op de foto.Ik moet dan aan al die mensen denken die na de oorlog emigreerden en elkaar nooit meer zagen, hoogstens een brakkig telefoontje één keer per jaar,wat door veel gekraak ook nog eens onverstaanbaar was. Nou dan zijn we nu een stuk verder gelukkig.Wat een leuk verhaal over Dasmascus.Jammer dat ik het niet wist, maar Eveline vloog toevallig twee maal Damascus op en neer, dat zou nou toch wel heel leuk zijn geweest als jullie elkaar daar hadden kunnen ontmoeten.Als ik jouw verhaal lees over dat kamertje met twee bedden vlak naast elkaar met die snurkende bedouin dan vraag ik mij af of je ook luizenwater in je medicijnkist hebt meegenomen, want daar krijg je absoluut mee te maken. Laat je hoofd kaal scheren en in de uiterste nood petroleum erop,een nacht in laten trekken daarna wassen en goed met iets vettigs insmeren en dat ook weer laten intrekken, je stinkt, maar dat doen die anderen ook, dus geen probleem! Arnoud hou je goed, ik hoop dat je volgende brief niet te lang duurt, want dan worden we ongerust, we denken aan je! Dick en Françoise. -
01 April 2005 - 12:09
Karin:
Wat een fijn verhaal en wat ben je inderdaad al belachelijk bruin. Al geprobeerd te douchen? Schijnt dat veel bruin dan op miraculeuze wijze verdwijnt... Krijg wel honger en reislust van die geweldige foto's! -
01 April 2005 - 19:22
Salsero Sin Dinero:
Yo buurman!
Zo grappig, er zijn in die paar weken bij jou in de straat ook allemaal Syriërs en Turken komen wonen, lijkt er nu net een Souq! :-) Staat je super guur man, die bruine kleur, echt cool! Je zult de Duitse meisjes wel als lastige vliegen van je af moeten slaan, hahaha... Kijk over een week of drie gerust ook weer eens op mijn site, dan vlieg ik over je heen en breng ik een zeer genoegelijk bezoek aan de mooiste salsera ter wereld, hihi...
Greetz, Zjaak -
01 April 2005 - 19:31
Henk & Riet:
Als ouders van Intwin willen we ff laten weten dat we met belangstelling je site hebben bezocht
Henk & Riet Nugteren -
02 April 2005 - 09:50
Erna:
Gisteren zijn we in Kaikoura walvissen gaan bekijken. Met de boot een superwilde zee op. Golven van 1,5 meter hoogte. Nou, dat is wat anders dan lekker in Syrie in de zon zitten. Het was geweldig de walvissen te zien, alsmede hectordolfijnen en albatrossen, maar mijn maag zat zowat in m'n keel, ondanks de anti-zeeziektepil die ik had ingenomen. Trouwens, papa had ook enige moeilijkheden. Gelukkig hebben we ons ontbijt binnen kunnen houden, maar een ding is zeker, de zee is niets voor mij. Morgen varen we over naar het Noordereiland. Hoop op kalme zee. Nou, geniet maar daar in de warmte. Ben benieuwd waar je nu bent. Liefs, Mama -
03 April 2005 - 10:17
Fabian & Mariel:
Leuk om te horen dat je echt de smaak te pakken krijgt. Vooral dat op eigen houtje dingen ondernemen en achter op een brommer belanden, super. Ook wij zijn zeer geinteresseerd in het Duitse meisje.
P.S. Misschien is een plaatje van de petroleum behandeling een leuk idee voor het fotoboek? -
03 April 2005 - 10:19
Fabian:
P.P.S.S. Kijk je wel uit met open vuur? -
04 April 2005 - 12:54
Monique:
Hai Arnoud,
Werd ik toch afgelopen weekend door je zus geattendeerd op je reisverhalen-site! We hebben op je geproost met Butter chicken (ja we liepen wat vooruit op de reiszaken, maar het was wél lekker!). Je schrijft leuk, hoop op een snel vervolg. Hoe staat het met jouw kunst van het loslaten?
Veel liefs,
Monique H. te A. -
10 April 2005 - 14:34
Amanda:
He, ik vind het een beetje rustig hier op de site! Wanneer horen we weer eens wat????? -
12 April 2005 - 02:13
Mooiste Salsera Ter Wereld ;-):
Yo Arnoud! Seems like your having fun dude! (op z'n Australisch) Je ziet er goed uit in die bruine huid! Wat maak jij ontzettend veel mee zeg, je zult nog veel wijzer terugkomen ;-) Misschien moeten wij alvast een 'dia-week' plannen om elkaar al onze foto's te laten zien! Wordt er nog een beetje gedanst daar? Geniet lekker en take care, kus Anne -
12 April 2005 - 15:30
Cordula:
Wauwie wat een geweldige verhalen weer :-) Enneh, om het meteen maar even voor je op te nemen: logisch hoor, dat je, als je zo ver weg bent, niet altijd tijd/energie/zin/mogelijkheden hebt om verslag te doen van je reis voor de thuisblijvers (maar ben er niet minder nieuwsgierig om, eeeerg benieuwd naar wat je nu weer hebt meegemaakt!) -
13 April 2005 - 11:51
Fam.roemers:
Inmiddels 13 april en nog steeds geen bericht, we maken ons best zorgen, maar hopen dat er gauw een levensteken komt en gaan nog uit van geen bericht, goed bericht !!! sterkte, veel groeten van Dick en Françoise
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
