Terug in Teheran
Door: Arnoud
Blijf op de hoogte en volg Arnoud
19 Mei 2005 | Iran, Teheran
Terug in Teheran? Inderdaad! Na wat omzwervingen door Centraal-Iran, t.w. Esfahan, Yazd en zelfs Garmeh, ben ik weer voor een weekje teruggekeerd in de nog altijd verschrikkelijk drukke, maar toch op de een of andere manier wel aangename hoofdstad van dit land.
Vorige keer was ik net aangekomen in Esfahan, de parel van het oude Perzie. Fabian refereerde in z'n reactie al naar het bekende gezegde: 'Esfahan nesf-e jahan' ofwel 'Esfahan is de halve wereld' en Robert Byron (travel writer) schijnt Esfahan zelfs geschaard te hebben 'among those rarer places, like Athens or Rome, which are the common refreshment of humanity'. Kortom, het klonk allemaal veelbelovend. Ook iedere Iranier waar je even mee praat over je reis door Iran, vraagt of je al naar Esfahan bent geweest, want dat is wel zo mooi!
Esfahan is dan ook inderdaad net een openluchtmuseum en qua gebouwen en architectuur echt schitterend. Alle bijzondere moskeeen, paleizen en parken zijn gebouwd op het hoogtepunt van de Safavidische architectuur, volgens een precieze stadsplanning van Shah Abbas I toen hij in de 16e eeuw van Esfahan de hoofdstad maakte, dus het plaatje klopt gewoon ook helemaal. Het Naqsh-e Jahan Square, tegenwoordig Imam Square (alle straten en pleinen heten sinds de revolutie anders), is - zeker 's avonds of in de schemering - enorm en echt prachtig, met aan de vier zijden van het plein vier van de mooiste moskeeen en monumenten in de stad. Vlak in de buurt liggen grote groene stadsparken met paleizen (met name het Chehel Sotun is bijzonder mooi). En dan is er ook nog een brede rivier die door het centrum stroomt, met erg mooie oude bruggen eroverheen met theehuizen erin en wandelboulevards met parken erlangs, waar de Esfahani's zeker op vrijdagavond allemaal samenkomen. Na het vele sightseeen in de stad is het dus goed theedrinken en waterpijp roken in een theehuis aan de rivier.
In principe perfect dus, maar toch vond ik de sfeer qua mensen op de een of andere manier minder. Er waren voor het eerst in Iran echt wat toeristen, met name ouderen, veel Fransen en wat Duitsers. Maar dat was het niet; misschien was het wel met name het feit dat er zoveel ranzige Iranian fastfood-tenten waren en maar een paar normale restaurants, of het saaie hotel, of het feit dat ik continu aangesproken werd door mensen, of alleen een snel 'hello misteer, how are you, thank you very much' toegeworpen kreeg in het voorbijgaan. Of misschien werd ik gewoon ook wel een keer moe na zoveel gezien en gedaan te hebben de laatste weken. Moeilijk exact de vinger op te leggen, maar de stad was prachtig om te zien, maar niet om te blijven hangen.
Die sfeer was veel beter in Yazd, een stad tussen de Dasht-e Kavir en de Dash-e Lut woestijn in. Yazd heeft echt een soort rust over zich, die ik op dat moment erg kon waarderen, want ik realiseerde me dat ik inderdaad wel moe geworden was van het vele zien en doen de afgelopen weken. Buiten de hoofdstraten, en zeker als je door de oude, compleet uit mudbrick bestaande en dus helemaal gele binnenstad loopt, is het gewoon stil en je loopt er bijna in je eentje! Verder had het hotel een heerlijke grote binnenplaats met fontein en hangbanken, waar je tot 's avonds laat in de nog steeds warme buitenlucht kon zitten. Prima! Dit was ook weer een hotel waar wat jongere reizigers waren (net als in Syrie is jong hier zo rond de 30, het type 18-jarige backpackers zie je hier niet), dus ook wel gezellig.
Yazd is als stad in de woestijn met name bekend om de karakteristieke windtorens die het stadsbeeld bepalen en de zogeheten qanats in de omgeving. De windtorens op de huizen moeten het kleinste zuchtje wind in de hete woestijnzomers verder het huis in leiden en de qanats zijn soms 100 meter diepe geulen waar vanaf een ondergrondse bron in de bergen water door vervoerd wordt naar de dorpen. Verder is Yazd het centrum van het Zoroastrisme (religie in Iran voor islam) dus daar zijn ook interessante oude bezienswaardigheden van te zien.
Toen besloot ik dat ik echt even helemaal wilde ontspannen om weer op te laden voor allemaal nieuwe indrukken, dus ging ik naar Garmeh. M'n ouders claimen elk dorpje op hun atlas te kunnen vinden: nou, ik ben benieuwd! Garmeh ligt echt in the middle of nowhere in de Dasht-e Kavir woestijn, heeft ongeveer 200 inwoners en een paar geiten en kamelen en er is echt helemaal niks te doen! Maar ene Maziar, gave gast, groot en breed met lang zwart haar en lange zwarte baard, is vanuit Teheran teruggekeerd naar zijn geboortedorp hier en heeft zijn ouderlijk huis helemaal gerenoveerd en er een guesthouse van gemaakt. Het staat inmiddels in de Lonely Planet, dus er zijn wel wat meer toeristen in dat guesthouse, maar niet te veel, dus het blijft echt extreem relaxed. Eten is compleet verzorgd en echt uitstekend home-made Iraans en het huis heeft acht kamers, waar je slaapt op een soort kleden en terrasstoelkussens op de stenen. Je kunt dagtochten maken naar de zandduinen in de woestijn bij Mesr (nog zo'n plaatsje om op te zoeken), op een kameel (dromedaris, laat ik me precies uitdrukken ;) ) rijden, zonsondergang op de oneindige zoutvlakte zien, en verder gewoon de hele dag een beetje lezen en hangen daar in huis.
Daar een paar dagen genoten van de intense rust en toen was ik weer helemaal opgeladen om terug te gaan naar het drukke Teheran. Ik had emailcontact gehouden met de meisjes waar ik in Teheran thuis was uitgenodigd en zo kwam ik een van de meisjes en de moeder nog een avond tegen in Yazd, omdat zij daar ook moesten zijn, en nu ik toch m'n visum verlengd had en alle tijd had, wilden de beide dochters me overhalen om nog een keer langs Teheran te komen, vorige keer was tenslotte maar heel kort geweest. Dat leek me ook leuk, dus vanuit Yazd heb ik de trein naar Teheran genomen.
En dus de afgelopen week in Teheran gezeten, waar ook het hotel me weer warm welkom heette haha. Was weer erg gezellig, met de meisjes nog wat dingen gezien die ik nog niet had gezien, paar keer samen gaan eten en ergens wat drinken in de stad en ook weer bij de familie thuis gegeten en een tijd gezeten. Echt heel gastvrij! En erg leuke meisjes!
Verder was het sowieso erg relaxed om - omdat ik het meeste in Teheran al gezien had - gewoon 's ochtends in het bohemien cafe onder het hotel te ontbijten met een kop koffie en de krant, of lekker in het park te zitten en even met een paar oude mannen te schaken haha. Prima bevallen dus.
Vanavond ga ik op weg naar Shiraz. Ik wilde vliegen, maar helaas waren de vluchten vol, dus het wordt toch een nachtbus. En van daar wil ik eigenlijk naar Bandar-e Abbas en dan een ferry (als dat lukt) richting Dubai nemen... en van daaruit dan naar Noord-Pakistan vliegen.
Goed, wij gaan hier die nucleaire conversie-fabriek maar weer eens opstarten denk ik...
Groeten!
Arnoud.
PS: Ik wilde ook wat foto's plaatsen, maar dat moet even wachten tot ik uit Iran weg ben merk ik. Paypal - waar ik eerst m'n foto-credit mee moet ophogen - zegt dat ik vanuit een 'sanctioned country' Paypal probeer te gebruiken en dat mag niet.
Vorige keer was ik net aangekomen in Esfahan, de parel van het oude Perzie. Fabian refereerde in z'n reactie al naar het bekende gezegde: 'Esfahan nesf-e jahan' ofwel 'Esfahan is de halve wereld' en Robert Byron (travel writer) schijnt Esfahan zelfs geschaard te hebben 'among those rarer places, like Athens or Rome, which are the common refreshment of humanity'. Kortom, het klonk allemaal veelbelovend. Ook iedere Iranier waar je even mee praat over je reis door Iran, vraagt of je al naar Esfahan bent geweest, want dat is wel zo mooi!
Esfahan is dan ook inderdaad net een openluchtmuseum en qua gebouwen en architectuur echt schitterend. Alle bijzondere moskeeen, paleizen en parken zijn gebouwd op het hoogtepunt van de Safavidische architectuur, volgens een precieze stadsplanning van Shah Abbas I toen hij in de 16e eeuw van Esfahan de hoofdstad maakte, dus het plaatje klopt gewoon ook helemaal. Het Naqsh-e Jahan Square, tegenwoordig Imam Square (alle straten en pleinen heten sinds de revolutie anders), is - zeker 's avonds of in de schemering - enorm en echt prachtig, met aan de vier zijden van het plein vier van de mooiste moskeeen en monumenten in de stad. Vlak in de buurt liggen grote groene stadsparken met paleizen (met name het Chehel Sotun is bijzonder mooi). En dan is er ook nog een brede rivier die door het centrum stroomt, met erg mooie oude bruggen eroverheen met theehuizen erin en wandelboulevards met parken erlangs, waar de Esfahani's zeker op vrijdagavond allemaal samenkomen. Na het vele sightseeen in de stad is het dus goed theedrinken en waterpijp roken in een theehuis aan de rivier.
In principe perfect dus, maar toch vond ik de sfeer qua mensen op de een of andere manier minder. Er waren voor het eerst in Iran echt wat toeristen, met name ouderen, veel Fransen en wat Duitsers. Maar dat was het niet; misschien was het wel met name het feit dat er zoveel ranzige Iranian fastfood-tenten waren en maar een paar normale restaurants, of het saaie hotel, of het feit dat ik continu aangesproken werd door mensen, of alleen een snel 'hello misteer, how are you, thank you very much' toegeworpen kreeg in het voorbijgaan. Of misschien werd ik gewoon ook wel een keer moe na zoveel gezien en gedaan te hebben de laatste weken. Moeilijk exact de vinger op te leggen, maar de stad was prachtig om te zien, maar niet om te blijven hangen.
Die sfeer was veel beter in Yazd, een stad tussen de Dasht-e Kavir en de Dash-e Lut woestijn in. Yazd heeft echt een soort rust over zich, die ik op dat moment erg kon waarderen, want ik realiseerde me dat ik inderdaad wel moe geworden was van het vele zien en doen de afgelopen weken. Buiten de hoofdstraten, en zeker als je door de oude, compleet uit mudbrick bestaande en dus helemaal gele binnenstad loopt, is het gewoon stil en je loopt er bijna in je eentje! Verder had het hotel een heerlijke grote binnenplaats met fontein en hangbanken, waar je tot 's avonds laat in de nog steeds warme buitenlucht kon zitten. Prima! Dit was ook weer een hotel waar wat jongere reizigers waren (net als in Syrie is jong hier zo rond de 30, het type 18-jarige backpackers zie je hier niet), dus ook wel gezellig.
Yazd is als stad in de woestijn met name bekend om de karakteristieke windtorens die het stadsbeeld bepalen en de zogeheten qanats in de omgeving. De windtorens op de huizen moeten het kleinste zuchtje wind in de hete woestijnzomers verder het huis in leiden en de qanats zijn soms 100 meter diepe geulen waar vanaf een ondergrondse bron in de bergen water door vervoerd wordt naar de dorpen. Verder is Yazd het centrum van het Zoroastrisme (religie in Iran voor islam) dus daar zijn ook interessante oude bezienswaardigheden van te zien.
Toen besloot ik dat ik echt even helemaal wilde ontspannen om weer op te laden voor allemaal nieuwe indrukken, dus ging ik naar Garmeh. M'n ouders claimen elk dorpje op hun atlas te kunnen vinden: nou, ik ben benieuwd! Garmeh ligt echt in the middle of nowhere in de Dasht-e Kavir woestijn, heeft ongeveer 200 inwoners en een paar geiten en kamelen en er is echt helemaal niks te doen! Maar ene Maziar, gave gast, groot en breed met lang zwart haar en lange zwarte baard, is vanuit Teheran teruggekeerd naar zijn geboortedorp hier en heeft zijn ouderlijk huis helemaal gerenoveerd en er een guesthouse van gemaakt. Het staat inmiddels in de Lonely Planet, dus er zijn wel wat meer toeristen in dat guesthouse, maar niet te veel, dus het blijft echt extreem relaxed. Eten is compleet verzorgd en echt uitstekend home-made Iraans en het huis heeft acht kamers, waar je slaapt op een soort kleden en terrasstoelkussens op de stenen. Je kunt dagtochten maken naar de zandduinen in de woestijn bij Mesr (nog zo'n plaatsje om op te zoeken), op een kameel (dromedaris, laat ik me precies uitdrukken ;) ) rijden, zonsondergang op de oneindige zoutvlakte zien, en verder gewoon de hele dag een beetje lezen en hangen daar in huis.
Daar een paar dagen genoten van de intense rust en toen was ik weer helemaal opgeladen om terug te gaan naar het drukke Teheran. Ik had emailcontact gehouden met de meisjes waar ik in Teheran thuis was uitgenodigd en zo kwam ik een van de meisjes en de moeder nog een avond tegen in Yazd, omdat zij daar ook moesten zijn, en nu ik toch m'n visum verlengd had en alle tijd had, wilden de beide dochters me overhalen om nog een keer langs Teheran te komen, vorige keer was tenslotte maar heel kort geweest. Dat leek me ook leuk, dus vanuit Yazd heb ik de trein naar Teheran genomen.
En dus de afgelopen week in Teheran gezeten, waar ook het hotel me weer warm welkom heette haha. Was weer erg gezellig, met de meisjes nog wat dingen gezien die ik nog niet had gezien, paar keer samen gaan eten en ergens wat drinken in de stad en ook weer bij de familie thuis gegeten en een tijd gezeten. Echt heel gastvrij! En erg leuke meisjes!
Verder was het sowieso erg relaxed om - omdat ik het meeste in Teheran al gezien had - gewoon 's ochtends in het bohemien cafe onder het hotel te ontbijten met een kop koffie en de krant, of lekker in het park te zitten en even met een paar oude mannen te schaken haha. Prima bevallen dus.
Vanavond ga ik op weg naar Shiraz. Ik wilde vliegen, maar helaas waren de vluchten vol, dus het wordt toch een nachtbus. En van daar wil ik eigenlijk naar Bandar-e Abbas en dan een ferry (als dat lukt) richting Dubai nemen... en van daaruit dan naar Noord-Pakistan vliegen.
Goed, wij gaan hier die nucleaire conversie-fabriek maar weer eens opstarten denk ik...
Groeten!
Arnoud.
PS: Ik wilde ook wat foto's plaatsen, maar dat moet even wachten tot ik uit Iran weg ben merk ik. Paypal - waar ik eerst m'n foto-credit mee moet ophogen - zegt dat ik vanuit een 'sanctioned country' Paypal probeer te gebruiken en dat mag niet.
-
19 Mei 2005 - 12:47
Andre:
Ik heb je ruimte voor 100 foto's cadeau gedaan. weet niet hoe lang het duurt met paypal.. maar kom maar op met die foto's zo snel je kan :-) -
19 Mei 2005 - 12:57
Andre:
Ik heb je ruimte voor 100 foto's cadeau gedaan. weet niet hoe lang het duurt met paypal.. maar kom maar op met die foto's zo snel je kan :-) -
19 Mei 2005 - 12:57
Salsero Sin Dinero:
Buurman, je klinkt verliefd, hahaha... Neem die zusjes gewoon mee terug naar Nederland, is goed voor het multi-culturele karakter van ons prachtige Museumkwartier. Een Museumkwartier waar het inmiddels vol lente aan het worden is, echt genieten. Dank weer voor je prachtige beschrijvingen van die heerlijke oorden en geniet ervan!
Groet, Jacques -
19 Mei 2005 - 14:04
Arnoud:
Haha mooi, Blums, je kunt dingen toch altijd lekker snel regelen! :) Of het nou een muurtje slopen is of foto-credit regelen als ik tegen economische sancties aanloop. Thanks, het werkt meteen, dus ik heb inderdaad zo snel ik kon er een aantal opgezet. Enjoy! -
19 Mei 2005 - 14:11
Intwin:
Hee Arnoud,
Jammer dat we je net gemist hebben in Tehran. Maar je had het vast te druk......
Goeie tip om op deze manier naar Paki te komen. Wij zijn nog wel even bezig met visa voor Paki en Oezb. Over een dag of 10 beginnen wij aan de Perzische Golf tour. We houden contact! Groetjes. -
19 Mei 2005 - 16:36
Amanda:
Jezus wat gaaf, foto's zeggen nog 10 keer zoveel als al je waanzinnig mooie verhalen. Dank aan Andre voor de foto-sponsoring! En ik maar werken hier in Nederland...waar ben ik mee bezig??? Maar over een weekje is het ook voor mij even compleet relaxen...Canada here I come!!! -
19 Mei 2005 - 18:52
Miranda:
Ik liet Kiki de foto zien waar jij en Behnaz en Beshid staan en ik vroeg wie is dit? Arnoud, mijn vriendje!!! riep ze. Toen vroeg ik welk meisje vind jij leuker.... en ze wees Behnaz aan! Als dat niet heel grappig is!
Voor de rest verklap ik niks van mijn inside info dames en heren...haha. -
19 Mei 2005 - 18:56
Miranda:
Ik liet Kiki de foto zien waar jij en Behnaz en Beshid staan en ik vroeg wie is dit? Arnoud, mijn vriendje!!! riep ze. Toen vroeg ik welk meisje vind jij leuker.... en ze wees Behnaz aan! Als dat niet heel grappig is!
Voor de rest verklap ik niks van mijn inside info dames en heren...haha. -
19 Mei 2005 - 18:57
Miranda:
Waarom gaat dat berichtje toch altijd dubbel...?!!!
irritant -
19 Mei 2005 - 21:11
Erna:
Hoi Arnoud. Wat een leuke foto's! Je ziet er zeer relaxed uit. Is het al nodig dat we Farsi gaan leren? Een baard staat je trouwens prima. Uiteraard vonden we het dorp Garmeh meteen in onze Times Atlas. Het was wel licht teleurstellend dat Mesr er niet in stond, dat moet echt niet meer zijn dan een gehucht. Kan me voorstellen dat je even genoeg had van al het bekijken van bijzondere gebouwen en pleinen. Rustig op een kameel door de woestijn schommelen is dan wel een aangename afwisseling. Liefs, Mama -
20 Mei 2005 - 11:51
Fabian:
Miranda, welke inside info??? Volgens mijn berekening heeft Zwemmers zojuist ongeveer 1250 km
omgereden voor een tweede bezoekje aan Teheran. Heel verdacht allemaal... -
24 Mei 2005 - 02:24
Anne:
Ik neem de taak wel op me om ze de dames versie van de salsa te leren!! Have fun daar en rust af en toe ook lekker uit! Dacht laatst trouwens aan een hereniging van onze salsagang bij Hassan tot ik me besefte dat we nog wel erg lang op jou moeten wachten... Geniet! Liefs! -
29 Mei 2005 - 16:13
Wim:
Foto's zien er weer erg goed uit! Kun je de dagen nog een beetje uit elkaar houden? Ontzettend leuk dat je zoveel mensen spreekt daar! Heb je al veel woorden toegevoegd aan je woordenschat?
Fabian, je bent niet de enige die nu heel nieuwsgierig geworden is naar de inside info van Miranda...
Miranda, hapje eten? -
30 Mei 2005 - 08:44
Tim:
hey Arnoud, je hebt net een leuk feestje gemist als afscheid van Bilthoven. Thanks Ronald voor het leren van het MyMyMy dansje. Maar je verhalen zijn geweldig en zeker dat je zo relaxed even heen en weer reist voor een paar mooie dames.. have fun!! -
30 Mei 2005 - 08:45
Tim:
hey Arnoud, je hebt net een leuk feestje gemist als afscheid van Bilthoven. Thanks Ronald voor het leren van het MyMyMy dansje. Maar je verhalen zijn geweldig en zeker dat je zo relaxed even heen en weer reist voor een paar mooie dames.. have fun!! -
30 Mei 2005 - 12:39
Intwin:
Hee Arnoud,
Hoe warm is warm? M.a.w. ben je al in Bander Abbas? Ga je nog de boot naar Dubai pakken? Yazd vinden we echt geweldig nu! Over 3 dagen naar de Perzische Gulf, misschien zien we elkaar daar nog?
Groet, -
31 Mei 2005 - 12:50
Tiny:
ik geniet van je reisverslagen. Geweldig wat een avontuur! Heerlijk om zo vrij te zijn en te gaan en te staan waar je zelf zin in hebt. Groeten ook van Nico.
Tiny -
31 Mei 2005 - 20:41
Miranda:
hee wim, hoor van Arnoud heel gaaf nieuws over jullie! ja, laten we maar eens een hapje gaan eten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
