Eerste stappen op Aziatische bodem

Hallo!

Bedankt voor alle reacties, hartstikke leuk om te lezen!!! Ik zit inmiddels voor de 5e dag in Istanbul en vandaag heb ik voor het eerst voet op Aziatische bodem gezet! Ik kon de overkant van de Bosporus al de hele tijd vanuit het cafe bovenin in het hostel zien liggen, maar vandaag ben ik met een Bosporus tour van 2 uur de Bosporus een stuk opgevaren en zijn we ook echt even aan land gegaan aan de Aziatische kant van Istanbul. Goeoed!

Voor de rest is hier natuurlijk genoeg te doen (maar allemaal aan de Europese kant eigenlijk). Ik heb de afgelopen dagen de meeste bezienswaardigheden wel gezien. Blauwe Moskee, Aya Sofia, Bazaar, etc. en ook gewoon wat door de stad gelopen. In het Topkapi paleis (waar de Ottomaanse sultans eeuwenlang hebben 'geresideerd') ben ik nog een heel tijdje begeleid door twee schoolmeisjes van een jaar of 15 die hun Engels wilden oefenen (ze hadden van die schriften met eenvoudige Engelse zinnen bij zich, wel grappig, eentje heette inderdaad Fatima, Blums). Maar verder tot nu toe eigenlijk altijd in m'n eentje erop uit geweest. 's Ochtends en 's avonds een beetje socializen met een paar van de mensen hier in het rooftop cafe van het hostel, meestal gewoon diegenen op dezelfde kamer slapen en hier ook een paar dagen of een week zijn, maar overdag doet iedereen eigenlijk toch gewoon wat ie zelf wil.

Slapen doe ik trouwens prima! Nog geen oordoppen nodig gehad zelfs. Ik slaap gewoon beter dan thuis! Misschien omdat ik zoveel aan het rondlopen ben en niet de hele dag op een stoel zit, maar ik ben zelfs gewoon soms heel vroeg wakker (!) Heel apart. Het ongelooflijke geritsel met zakjes heb ik inderdaad wel een keer meegemaakt (echt bizar hoe lang mensen kunnen ritselen haha), maar verder is het prima te doen (met 8 man/vrouw op een kamer dus hier). Wel een beetje grieperig geworden sinds gisteren en heb nu ook koorts, zal wel aangestoken zijn door een Duits meisje bij mij op de kamer die 4 dagen ziek in bed heeft gelegen... wat dat betreft is zo'n hostel natuurlijk net een creche (even als referentiekader voor de jonge-ouder-lezers onder u) en tieren de virussen er welig. Ik ben gisteravond om het eruit te zweten - en wilde ik toch nog wel ervaren - naar een Turkse hamam (badhuis) geweest hier, echt een heel mooi gebouw, oud en beetje Romeins aandoend, alles van marmer met een grote koepel, echt erg mooi, waar ik eerst in een hete sauna moest zitten en daarna door een ouwe Turk met snor ben gewassen met heeeel veel zeep (je houdt wel een handdoek om) en hardhandig gemasseerd.

Maar ik heb Istanbul na 5 dagen nu wel zo'n beetje gezien en ik heb voor morgenochtend dus een busticket naar Ankara geboekt (ongeveer 6 uur hiervandaan). In Ankara is in principe niks te doen behalve het bekijken van het schijnbaar erg interessante Museum of Anatolian Civilizations, en het mausoleum van Ataturk. De dag daarna dus ook meteen verder, door naar Goreme, Cappadocia. Het zal daar wel wat kouder zijn dan hier. De eerste dagen hier was het namelijk prachtig weer, zonnig en 15-16 graden, maar dat werd ook minder afgelopen dagen: gisteren was het erg koud en bewolkt en vandaag was het wel zonnig maar nog steeds koud. Erg wisselend dus. Ik begreep dat de sneeuw bij jullie weg is??

Wel gek is dat het tot nu toe eigenlijk niet veel anders voelt dan een business trip die je met een paar dagen verlengt (zoiets als een weekend in Seattle blijven rondhangen, of naar Vancouver rijden, zoals ik wel vaak heb gedaan als ik daar toch zat. Dat komt ook natuurlijk omdat je gewoon in een grote stad bent waar zoveel te zien is. Ben benieuwd wanneer dat gaat veranderen...

Ik heb trouwens nog als enige niet-moslim in de grote Suleyman moskee (grootste moskee van Istanbul, dat is niet de bekende Blauwe Moskee dus) gezeten tijdens het avondgebed. Was wel apart, ik kwam daar vrij laat in de middag en was eerst wat over het binnenplein aan het lopen, toen ging langzaam iedereen weg en toen ik naar binnen probeerde te gaan, kreeg ik te horen dat het gesloten was. Die gast sloot z'n bewakershokje af en liep met me mee naar de deur van de binnenplaats. Toen hij hoorde dat ik uit Nederland kwam, begon hij een heel verhaal over intolerantie jegens moslims in Rotterdam, wel enigszins aanvallend ineens. Al pratend liepen we samen naar de uitgang en ineens zei hij (er was niemand meer): wacht, je mag er nu wel in. En hij deed de grote deur van de binnenplaats dicht, op slot en zette die met grote haken vast (slik) en ik mocht de moskee in, toen deed hij ook die ingang dicht en op slot. Ik zag gelukkig dat er nog een paar andere mensen in de moskee waren en ik realiseerde me toen ook dat dat alleen de toeristeningang was natuurlijk (moslims hebben een andere ingang/uitgang en die was gewoon nog open). Hoewel die gast eerst wat vijandig was, heeft ie me toen allemaal dingen over die moskee verteld, waar de grote marmeren pilaren uit een stuk precies vandaan komen, dat er vluchtwegen onder het tapijt van de moskee zijn en waar die heenlopen, hoe de rook van de kaarsen vroeger werd weggeleid, dat er van die bollen hangen die een geurloze stof uitscheiden zodat er helemaal geen spinnen en vliegen zitten, etc. Toen klonk de oproep voor gebed en ging hij bidden en mocht ik achterin blijven zitten om het te aanschouwen. Was wel bijzonder.

Goed, maar nu op weg naar Ankara morgen dus! Hoop dat de grieperigheid wat zakt, ik heb ontzettend veel medisch spul bij me, dus daar zal het niet aan liggen. Later meer!

Arnoud.