Het groene, groene zuiden
Door: Arnoud
Blijf op de hoogte en volg Arnoud
10 Februari 2006 | Thailand, Bangkok
Bedankt nog voor alle nieuwjaarswensen en de vele andere leuke reacties weer! Blijft altijd erg leuk om te lezen!
Inmiddels is er alweer een ruime maand voorbij in 2006 en ja, ik ben nog _steeds_ onderweg! Ik begreep afgelopen week uit een e-mail van Amanda dat ze m'n skibril had geleend voor haar skivakantie en ik vroeg me af waar ze die dan gevonden had, want die ligt volgens mij ergens moeilijk in een doos op zolder... maar nee, die lag gewoon op de stoel waar ze 'm vorig jaar na haar skivakantie neergelegd had... uhh, huh?! Ik stond echt even verbaasd te kijken. Zo lang ben je dan dus al weg (al was haar vakantie toen in maart).
Mijn 'kerstvakantie' in Arambol (Goa) was overigens ook nog prima. Erg weinig gedaan, zelfs Oud-Goa niet meer bekeken, alleen in Arambol blijven hangen de hele tijd. In het nieuwe jaar ook nog een paar dagen gebleven, maar geheel tegen de verwachting in begon ik toen toch al snel een beetje onrustig te worden en vond ik het eigenlijk wel weer tijd om te gaan. Voor degenen die weten hoe lang ik normaal gesproken in de zon kan liggen, moet dat toch ook vreemd klinken!
Maar ja, het zuiden trok, het zuiden van India wel te verstaan. Volgens sommigen is het zuiden van India compleet anders dan het noorden en dat klopt ook wel een beetje, al blijft het wel duidelijk India en zou ik het niet compleet verschillend willen noemen. Maar de mensen zijn er inderdaad anders (donkerder, relaxeder, minder hassle), het eten is anders en het is er tropischer en bergachtiger, dus de natuur is anders.
En een andere taal. Veel andere talen zelfs! Waar in het noorden Hindi nog wel enigszins globaal gesproken wordt, is dat in het zuiden bepaald niet meer vanzelfsprekend. De grenzen tussen de huidige staten van India zijn na Independence zelfs langs taalgrenzen gevormd! In de staat Karnataka spreekt men dus bijv. Kannada, in Tamil Nadu Tamil en in Kerala Malayalam. (Ik spreek ze geen van alle, maar Malayalam droeg ik natuurlijk meteen een warm hart toe: van welke andere taal is de naam tenslotte een palindroom?!! :) )
Hoewel mijn doel in het zuiden met name Kerala was, heb ik vanaf Goa eerst nog een rondje door Karnataka gemaakt (t.w. Hampi, Bangalore en Mysore). Hampi is wel erg bijzonder: te midden van een bizar landschap van enorm grote, opgestapelde rotsblokken, groene bananenplantages, een pittoreske rivier en aan de overkant daarvan meteen een heel tropisch tafereel van palmen en ondergelopen rijstpaddy's, staan hier de zo'n 500 jaar oude ruines van een van de grootste hindoe-rijken uit de Indiase geschiedenis: het Vijayanagar-rijk, in die tijd het voornaamste tegenwicht van het door moslims overheerste noorden. Het dorpje Hampi zelf is ook erg relaxed, heel klein, rustig, en het is dus heerlijk om zo in de hier in het zuiden zwoele avonduren vanaf een terrasje mensen en koeien zij aan zij door de dorpsstraten te zien slenteren.
In Bangalore is erg weinig te zien, maar het is _de_ IT-stad van India, in het Westen geliefd en gevreesd vanwege de lage lonen. Hier gaat de 'outsourcing' nou naartoe, dus ik wilde toch wel even zien hoe het er is. De stad is niet veel anders dan andere grote Indiase steden, wat schoner, maar ook heel druk en het staat blauw van de uitlaatgassen. Het centrum rond MG Road is echter wel mooi om te zien met z'n paar moderne winkelstraten en hippe koffie-bars als Barista, waar de Indiase yuppen in moderne kleding en design-zonnebrillen buiten op een terrasje wat op hun laptop zitten te turen en te typen, al dan niet vergezeld van een paar nog wat onwennig kijkende, witte westerlingen die hier ongetwijfeld 'kennisoverdracht' komen doen.
Mysore is leuker, nog een mooi maharaja-paleis (net als in Rajasthan waren ook hier maharaja's de voormalige lokale heersers) en verder gewoon een veel authentieker Indiase sfeer dan in Bangalore, een leuke markt, thali's eten van een bananenblad zonder bestek (inmiddels geleerd, (herleerd?) met m'n handen te eten), dat soort dingen.
En vervolgens dan naar Kerala, met de nachtbus over slingerende wegen en verbazend hoge bergen en diepe mistige valleien (ik wist dat er weer bergen zouden zijn in Zuid-India, maar niet het zo bergachtig was) naar Cochin. Nu een enorme stad, maar ooit was het een kleine nederzetting, in de koloniale tijd eerst door de Portugezen en daarna door de Nederlanders veroverd. In de oude wijk van Cochin direct aan de kust, met de karakteristieke witgepleisterde huizen met dakpannen, de vele kerken, de stadskaarten in oud-Nederlandsch in het museum en een huis met het bekende VOC-logo op de voorgevel zijn deze koloniale invloeden nog wel duidelijk zichtbaar.
Het werd hier wel meteen flink warm en vochtig, maar daar hadden de Britten vroeger ook al een oplossing voor: hill stations. Zoals gezegd, Zuid-India is weer flink heuvel-achtig en op een paar uur van Cochin is Munnar hier het bekendste hill-station. Liggend op 1500m is het hier inderdaad een stuk koeler, zeker 's avonds, waar het ineens maar weer een paar graden boven het vriespunt bleef. En de natuur is echt prachtig. Eigenlijk vanaf Cochin werd alles in Kerala zo ontzettend groen, dat zal me met name bijblijven van Zuid-India. De bergen zijn volledig met bossen (deels regenwoud) begroeid en daar rijd je dus de hele tijd doorheen, zo nu en dan stoppend in een klein dorpje (wat ondanks de natuur eromheen toch gewoon weer net zo vies kan zijn als de rest van India), totdat je bij Munnar komt, waar ineens het hele landschap door theeplantages wordt bepaald.
Ik wist niet dat thee zo interessant kon zijn, maar als landschap kun je er echt naar blijven kijken. Ik had het nog nooit gezien, maar theeplantages zien er zo'n beetje uit als een soort oneindige vlakte van ligusterheg, die voortdurend aan de bovenkant egaal wordt geknipt en gehouden. Omdat de theeplukkers er ook nog tussendoor moeten lopen, lopen er nauwe paadjes langs de theestruiken en is het resultaat dus een heuvelachtig landschap bestaande uit oneindige vergezichten van egaal geknipte groene struiken met lijnen erdoorheen, heel apart!
Twee dagen met Bala de riksja-jongen door de heuvels daar gereden met verder serene stuwmeren, sandalwood-bossen en... kruidenplantages! Die Portugezen en Nederlanders en later de Britten zaten hier natuurlijk ook niet voor niets, maar hier in het zuiden groeit dus echt alles! Ik weet nu dan ook uit eerste hand waar koffie, thee, cacao, kaneel, peper, rode pepers, cardamom, vanille, insuline, noem het maar op, vandaan komen, want ik heb het zien groeien!
Van hier verder door de groene bossen naar Kumily, voor het Periyar Wildlife Reserve. Dit is een van de vele wild- en natuurreservaten in India en wel de bekendste in Zuid-India. Hier heb ik met een Engels stel anderhalve dag de zogenoemde 'tiger trail' gedaan. De naam van de trail duidt op de wel erg kleine kans dat je hier een tijger in het wild kunt zien (er zijn er 36 op zo'n 800km2). Dat is helaas niet gelukt, maar op onze wandelingen met voor ons uit de gids met kapmes (niet zo vaak nodig, want we gingen meer door steppe dan door echte jungle) en achter ons nog een officer met een geweer, hebben we wel wilde olifanten, bisons, grote sambar-herten en wilde zwijnen gezien. 's Avonds in een opgezet kamp erg goed gegeten (de supporting crew had ook zo veel potten en pannen bij zich!) en met tent en slaapzak maar zonder matje dus wel enigszins hard, in 'de jungle' geslapen, terwijl de bewakers de hele nacht twee vuren lieten branden en de wacht hielden zodat we niet opgegeten of vertrapt zouden worden. Behalve wat wilde zwijnen die hongerig en luid snurkend op ons avondeten leken af te komen en weggejaagd moesten worden, zijn we echter verder niet lastiggevallen.
Toen naar Alappuzha (Aleppey). In dit deel van Kerala zijn de bekende 'backwaters' te vinden, een enorm netwerk van kanalen tussen enkele meren en rivieren in het binnenland en de zee, eeuwenlang (en nog steeds) veel gebruikt voor lokaal transport en wel de bekendste attractie van Kerala. Deel van de weg naar Aleppy had ik al met zo'n lokale ferry over de backwaters gedaan en in Aleppey zelf heb ik me nog een hele middag een paar uur met een bootje door de kanalen laten varen. Dit is ook weer allemaal zo groen: de kanalen omringd met uitbundige tropische vegetatie, palmbomen, bananenplanten, peperplanten, rijstvelden, en zeker in de smallere kanalen overal huisjes langs de kant met locals die daar wonen, met een klein bootje wat goederen vervoeren, soms net hun haar of kleding in het water aan het wassen zijn, spelende kinderen langs de kant (cricket natuurlijk), etc. Wel heel speciaal om te zien.
Om al deze indrukken in korte tijd even te laten bezinken, ben ik toen in Varkala maar weer even een paar dagen in een bamboehutje op een hoge klif bij de kust en het strand heel dichtbij gaan zitten en dat beviel uitstekend. Hoewel eigenlijk weer niet-Indiaas en heel toeristisch, was het veel rustiger dan Goa. Nog een heel aardig Duits stel ontmoet en dat was heel gezellig, beetje yoga gedaan haha, dat moet je toch doen als je in India bent, erg aangenaam.
En maar verder en verder naar het zuiden, nog even gestopt in Thiruvanathapuram (verkort Trivandrum), de niet bijzonder interessante hoofdstad van Kerala, nog verder door richting zuiden en dan... dan houdt het op een gegeven moment echt op, the Land's End, dan kun je niet meer verder. Op het allerzuidelijkste puntje van India, Kanyakumari, waar de Arabische Zee, de Golf van Bengalen en de Indische Oceaan samenkomen en de heilige tempel van de godin Devi Kanyakumari vele Indiase toeristen / pelgrims trekt, is het dan mooi je bij de zonsondergang in de Arabische zee met je voeten in de confluentie van deze drie grote wateren te realiseren dat je India nu compleet van noord tot zuid doorkruist hebt...
Ik ging nog even terug omhoog langs de oostkust, want de grootste luchthaven in de buurt met de beste deals is in Chennai (voormalig Madras) en vanaf daar had ik een vlucht naar Bangkok geboekt. Nu zit ik dus sinds twee dagen in Bangkok en wat is het hier schoon en rustig en relaxed! Ik vond het ook wel even genoeg geweest nu in India... een erg mooi en interessant land, maar wel vermoeiend. Het mooie is dat mensen die nu ook net uit India komen, maar hier 1 of 2 jaar geleden ook geweest zijn, dat die Bangkok toen vrij vies, druk en smoggy vonden, maar het nu net als ik een oase van rust en schoon vinden. Toegegeven, het is natuurlijk wel redelijk druk, het is ook een enorme stad, maar nee het is echt niet te vergelijken met India ('oh but it's nothing like India' :) ).
Hier ben ik wel een weekje bezig met visa regelen en wat informatie verzamelen over de volgende landen die ik nog wil zien: Myanmar (Burma), Laos en Cambodja. En dan, ja, dan is het wel een keer mooi geweest.
Hartelijke groeten!
Arnoud.
Inmiddels is er alweer een ruime maand voorbij in 2006 en ja, ik ben nog _steeds_ onderweg! Ik begreep afgelopen week uit een e-mail van Amanda dat ze m'n skibril had geleend voor haar skivakantie en ik vroeg me af waar ze die dan gevonden had, want die ligt volgens mij ergens moeilijk in een doos op zolder... maar nee, die lag gewoon op de stoel waar ze 'm vorig jaar na haar skivakantie neergelegd had... uhh, huh?! Ik stond echt even verbaasd te kijken. Zo lang ben je dan dus al weg (al was haar vakantie toen in maart).
Mijn 'kerstvakantie' in Arambol (Goa) was overigens ook nog prima. Erg weinig gedaan, zelfs Oud-Goa niet meer bekeken, alleen in Arambol blijven hangen de hele tijd. In het nieuwe jaar ook nog een paar dagen gebleven, maar geheel tegen de verwachting in begon ik toen toch al snel een beetje onrustig te worden en vond ik het eigenlijk wel weer tijd om te gaan. Voor degenen die weten hoe lang ik normaal gesproken in de zon kan liggen, moet dat toch ook vreemd klinken!
Maar ja, het zuiden trok, het zuiden van India wel te verstaan. Volgens sommigen is het zuiden van India compleet anders dan het noorden en dat klopt ook wel een beetje, al blijft het wel duidelijk India en zou ik het niet compleet verschillend willen noemen. Maar de mensen zijn er inderdaad anders (donkerder, relaxeder, minder hassle), het eten is anders en het is er tropischer en bergachtiger, dus de natuur is anders.
En een andere taal. Veel andere talen zelfs! Waar in het noorden Hindi nog wel enigszins globaal gesproken wordt, is dat in het zuiden bepaald niet meer vanzelfsprekend. De grenzen tussen de huidige staten van India zijn na Independence zelfs langs taalgrenzen gevormd! In de staat Karnataka spreekt men dus bijv. Kannada, in Tamil Nadu Tamil en in Kerala Malayalam. (Ik spreek ze geen van alle, maar Malayalam droeg ik natuurlijk meteen een warm hart toe: van welke andere taal is de naam tenslotte een palindroom?!! :) )
Hoewel mijn doel in het zuiden met name Kerala was, heb ik vanaf Goa eerst nog een rondje door Karnataka gemaakt (t.w. Hampi, Bangalore en Mysore). Hampi is wel erg bijzonder: te midden van een bizar landschap van enorm grote, opgestapelde rotsblokken, groene bananenplantages, een pittoreske rivier en aan de overkant daarvan meteen een heel tropisch tafereel van palmen en ondergelopen rijstpaddy's, staan hier de zo'n 500 jaar oude ruines van een van de grootste hindoe-rijken uit de Indiase geschiedenis: het Vijayanagar-rijk, in die tijd het voornaamste tegenwicht van het door moslims overheerste noorden. Het dorpje Hampi zelf is ook erg relaxed, heel klein, rustig, en het is dus heerlijk om zo in de hier in het zuiden zwoele avonduren vanaf een terrasje mensen en koeien zij aan zij door de dorpsstraten te zien slenteren.
In Bangalore is erg weinig te zien, maar het is _de_ IT-stad van India, in het Westen geliefd en gevreesd vanwege de lage lonen. Hier gaat de 'outsourcing' nou naartoe, dus ik wilde toch wel even zien hoe het er is. De stad is niet veel anders dan andere grote Indiase steden, wat schoner, maar ook heel druk en het staat blauw van de uitlaatgassen. Het centrum rond MG Road is echter wel mooi om te zien met z'n paar moderne winkelstraten en hippe koffie-bars als Barista, waar de Indiase yuppen in moderne kleding en design-zonnebrillen buiten op een terrasje wat op hun laptop zitten te turen en te typen, al dan niet vergezeld van een paar nog wat onwennig kijkende, witte westerlingen die hier ongetwijfeld 'kennisoverdracht' komen doen.
Mysore is leuker, nog een mooi maharaja-paleis (net als in Rajasthan waren ook hier maharaja's de voormalige lokale heersers) en verder gewoon een veel authentieker Indiase sfeer dan in Bangalore, een leuke markt, thali's eten van een bananenblad zonder bestek (inmiddels geleerd, (herleerd?) met m'n handen te eten), dat soort dingen.
En vervolgens dan naar Kerala, met de nachtbus over slingerende wegen en verbazend hoge bergen en diepe mistige valleien (ik wist dat er weer bergen zouden zijn in Zuid-India, maar niet het zo bergachtig was) naar Cochin. Nu een enorme stad, maar ooit was het een kleine nederzetting, in de koloniale tijd eerst door de Portugezen en daarna door de Nederlanders veroverd. In de oude wijk van Cochin direct aan de kust, met de karakteristieke witgepleisterde huizen met dakpannen, de vele kerken, de stadskaarten in oud-Nederlandsch in het museum en een huis met het bekende VOC-logo op de voorgevel zijn deze koloniale invloeden nog wel duidelijk zichtbaar.
Het werd hier wel meteen flink warm en vochtig, maar daar hadden de Britten vroeger ook al een oplossing voor: hill stations. Zoals gezegd, Zuid-India is weer flink heuvel-achtig en op een paar uur van Cochin is Munnar hier het bekendste hill-station. Liggend op 1500m is het hier inderdaad een stuk koeler, zeker 's avonds, waar het ineens maar weer een paar graden boven het vriespunt bleef. En de natuur is echt prachtig. Eigenlijk vanaf Cochin werd alles in Kerala zo ontzettend groen, dat zal me met name bijblijven van Zuid-India. De bergen zijn volledig met bossen (deels regenwoud) begroeid en daar rijd je dus de hele tijd doorheen, zo nu en dan stoppend in een klein dorpje (wat ondanks de natuur eromheen toch gewoon weer net zo vies kan zijn als de rest van India), totdat je bij Munnar komt, waar ineens het hele landschap door theeplantages wordt bepaald.
Ik wist niet dat thee zo interessant kon zijn, maar als landschap kun je er echt naar blijven kijken. Ik had het nog nooit gezien, maar theeplantages zien er zo'n beetje uit als een soort oneindige vlakte van ligusterheg, die voortdurend aan de bovenkant egaal wordt geknipt en gehouden. Omdat de theeplukkers er ook nog tussendoor moeten lopen, lopen er nauwe paadjes langs de theestruiken en is het resultaat dus een heuvelachtig landschap bestaande uit oneindige vergezichten van egaal geknipte groene struiken met lijnen erdoorheen, heel apart!
Twee dagen met Bala de riksja-jongen door de heuvels daar gereden met verder serene stuwmeren, sandalwood-bossen en... kruidenplantages! Die Portugezen en Nederlanders en later de Britten zaten hier natuurlijk ook niet voor niets, maar hier in het zuiden groeit dus echt alles! Ik weet nu dan ook uit eerste hand waar koffie, thee, cacao, kaneel, peper, rode pepers, cardamom, vanille, insuline, noem het maar op, vandaan komen, want ik heb het zien groeien!
Van hier verder door de groene bossen naar Kumily, voor het Periyar Wildlife Reserve. Dit is een van de vele wild- en natuurreservaten in India en wel de bekendste in Zuid-India. Hier heb ik met een Engels stel anderhalve dag de zogenoemde 'tiger trail' gedaan. De naam van de trail duidt op de wel erg kleine kans dat je hier een tijger in het wild kunt zien (er zijn er 36 op zo'n 800km2). Dat is helaas niet gelukt, maar op onze wandelingen met voor ons uit de gids met kapmes (niet zo vaak nodig, want we gingen meer door steppe dan door echte jungle) en achter ons nog een officer met een geweer, hebben we wel wilde olifanten, bisons, grote sambar-herten en wilde zwijnen gezien. 's Avonds in een opgezet kamp erg goed gegeten (de supporting crew had ook zo veel potten en pannen bij zich!) en met tent en slaapzak maar zonder matje dus wel enigszins hard, in 'de jungle' geslapen, terwijl de bewakers de hele nacht twee vuren lieten branden en de wacht hielden zodat we niet opgegeten of vertrapt zouden worden. Behalve wat wilde zwijnen die hongerig en luid snurkend op ons avondeten leken af te komen en weggejaagd moesten worden, zijn we echter verder niet lastiggevallen.
Toen naar Alappuzha (Aleppey). In dit deel van Kerala zijn de bekende 'backwaters' te vinden, een enorm netwerk van kanalen tussen enkele meren en rivieren in het binnenland en de zee, eeuwenlang (en nog steeds) veel gebruikt voor lokaal transport en wel de bekendste attractie van Kerala. Deel van de weg naar Aleppy had ik al met zo'n lokale ferry over de backwaters gedaan en in Aleppey zelf heb ik me nog een hele middag een paar uur met een bootje door de kanalen laten varen. Dit is ook weer allemaal zo groen: de kanalen omringd met uitbundige tropische vegetatie, palmbomen, bananenplanten, peperplanten, rijstvelden, en zeker in de smallere kanalen overal huisjes langs de kant met locals die daar wonen, met een klein bootje wat goederen vervoeren, soms net hun haar of kleding in het water aan het wassen zijn, spelende kinderen langs de kant (cricket natuurlijk), etc. Wel heel speciaal om te zien.
Om al deze indrukken in korte tijd even te laten bezinken, ben ik toen in Varkala maar weer even een paar dagen in een bamboehutje op een hoge klif bij de kust en het strand heel dichtbij gaan zitten en dat beviel uitstekend. Hoewel eigenlijk weer niet-Indiaas en heel toeristisch, was het veel rustiger dan Goa. Nog een heel aardig Duits stel ontmoet en dat was heel gezellig, beetje yoga gedaan haha, dat moet je toch doen als je in India bent, erg aangenaam.
En maar verder en verder naar het zuiden, nog even gestopt in Thiruvanathapuram (verkort Trivandrum), de niet bijzonder interessante hoofdstad van Kerala, nog verder door richting zuiden en dan... dan houdt het op een gegeven moment echt op, the Land's End, dan kun je niet meer verder. Op het allerzuidelijkste puntje van India, Kanyakumari, waar de Arabische Zee, de Golf van Bengalen en de Indische Oceaan samenkomen en de heilige tempel van de godin Devi Kanyakumari vele Indiase toeristen / pelgrims trekt, is het dan mooi je bij de zonsondergang in de Arabische zee met je voeten in de confluentie van deze drie grote wateren te realiseren dat je India nu compleet van noord tot zuid doorkruist hebt...
Ik ging nog even terug omhoog langs de oostkust, want de grootste luchthaven in de buurt met de beste deals is in Chennai (voormalig Madras) en vanaf daar had ik een vlucht naar Bangkok geboekt. Nu zit ik dus sinds twee dagen in Bangkok en wat is het hier schoon en rustig en relaxed! Ik vond het ook wel even genoeg geweest nu in India... een erg mooi en interessant land, maar wel vermoeiend. Het mooie is dat mensen die nu ook net uit India komen, maar hier 1 of 2 jaar geleden ook geweest zijn, dat die Bangkok toen vrij vies, druk en smoggy vonden, maar het nu net als ik een oase van rust en schoon vinden. Toegegeven, het is natuurlijk wel redelijk druk, het is ook een enorme stad, maar nee het is echt niet te vergelijken met India ('oh but it's nothing like India' :) ).
Hier ben ik wel een weekje bezig met visa regelen en wat informatie verzamelen over de volgende landen die ik nog wil zien: Myanmar (Burma), Laos en Cambodja. En dan, ja, dan is het wel een keer mooi geweest.
Hartelijke groeten!
Arnoud.
-
10 Februari 2006 - 08:34
Fabian:
Hee Arnoud,
Weer een mooi verhaal, ik blijf ervan genieten. Bangkok een schone stad??? Dan is het idd veranderd of India is echt zo ranzig als iedereen altijd beweert.
Veel plezier bij het regelen van je visa (zoeken naar ambassades, dichte deuren, wachten, lunchpauzes, gezellige stempelaars, etc.) maar vooral natuurlijk in de volgende landen die je gaat bezoeken. Ben nu alweer erg benieuwd naar je volgende bericht!
Groeten,
Fabian -
11 Februari 2006 - 10:59
Amanda:
Als jij Bangkok een oase van rust vindt, moet ik geloof ik maar niet naar India gaan...volgens mij is dat één grote chaos! Ik ben weer heel benieuwd naar de foto's die daarbij horen. En tja, die skibril he! Mooi verhaal...vorig jaar heb je die net voor je vertrek nog voor me opgespeurd. Toen heb ik 'm niet hoeven gebruiken, maar nu met een gevoelstemperatuur van -20 graden was ik er erg blij mee!!! Veel plezier weer in de komende landen. Ik hoop dat de autoriteiten een beetje meewerken met het vertrekken van de visa. Groetjes!! -
12 Februari 2006 - 02:21
Intwin:
Ha Arnoud,
Al lezende bevonden we ons weer helemaal in India. Je hebt veel leuke dingen gedaan zeg. Ja Bangkok is eigenlijk best prettig als je je neerlegt bij veel westerlingen. Gaaf dat je Burma ook nog gaat aandoen! Was lange tijd onze ZOA-favoriet maar de Filippijnen scoren tot nu toe ook al behoorlijk hoog. Wij komen op 9 maart terug in Bkk en blijven dan 4 dagen, enige kans dat jij er ook net bent?
Groetjes,
Edwin en Inti -
13 Februari 2006 - 07:53
Fam. Roemers:
Dag Arnoud.
Hè, gelukkig eindelijk een levensteken van je, ik begon me ongerust te maken, maar alles is goed begrijp ik. Wat weer een prachtige reis en wat staat dat chique, Malayalam, wij moeten het hier met "lepel" doen. Zo te lezen ben je niet thuis op je moeders verjaardag, want dan zou je in sneltreinvaart door nog drie landen moeten gaan, dat zou ook jammer zijn. Maar ik denk als ze jou weer gezond op Schiphol omarmt dat alles goed is. Dick moet maandag voor iets europees naar Brussel en ik heb dan altijd de neiging om er meteen de kanen uit te braden, dus gaan we lekker een lang weekeinde naar onze zuiderburen, ik wil de beeldschone pleinen wel weer eens zien in Antwerpen en Brussel. Het voordeel voor mij is dat ik de dagen naar eigen inzicht kan indelen.Voor het gemak gaan we deze keer per trein.
Het weer is hier best nog wel koud, maar de eerste sneeuwklokjes staan in bloei, lente dus, maar ik heb nog geen lijster horen zingen. Mijn kinderen kijken dan altijd meewarig naar hun moeder, zo van, o gut daar heb je haar weer! Mag jij ook denken hoor, maar voor mij is dat gezang het definitieve einde van de winter. Verder kabbelt het leven hier rustig voort. Ik wens je nog veel plezier op je reis, we blijven je volgen, doe voorzichtig en gezondheid. groeten Françoise. -
13 Februari 2006 - 10:18
Cordula:
Snurkende zwijnen...toch jammer dat je niet ook geluidsfragmentjes op deze website kan zetten :-) Ik ben net als je zus ook weer erg benieuwd naar de foto's! (Neem je je baard eigenlijk nog mee terug naar huis?) -
13 Februari 2006 - 12:03
Andre:
De taal C is ook een palindroom.
Hetzelfde geldt voor de afrikaanse taal Ewe (spreek uit: Ephe). -
14 Februari 2006 - 08:38
Salsero Sin Dinero:
Hi neighbour,
Hoe lang blijf je iemand eigenlijk nog buurman noemen als ie inmiddels niet meer naast je woont? :-) Plak je er nog een paar jaar aan vast of kan ik je in de loop van dit jaar weer ergens op zaterdagochtend tegenkomen bij bakkerij Molenbeek om de hoek? Je verhalen en foto's blijven fascineren. Why not write a book about it? Kun je van de opbrengsten straks weer eens een reisje maken...
Happy hiking!
Jacques -
14 Februari 2006 - 21:34
Erna:
Dat was weer een prachtig verhaal. Je hebt weer heel wat gezien en meegemaakt. Jammer dat je geen tijger gezien hebt op de "tiger-trail". Wat betreft het eten met je handen kun je inderdaad spreken over "herleren". Je was daar als klein kind ook al goed in, m.n. in het naar binnen proppen van grote happen aarde wanneer je in de tuin zat, waarbij je één keer bijna mijn vingertop doorboorde met je melktanden toen ik de smurrie uit je mond probeerde te halen. Kun je niet nog wat aardige foto's toevoegen aan deze aflevering? Ik hoop dat je visa inmiddels geregeld zijn. Liefs, Mama -
01 Maart 2006 - 09:52
Lisa:
heey,
Te gek hoor allemaal. En wat een cultuurshock als je straks weer in Nederland bent.
Ik hou je website nog even in de gaten als ik er aan toe kom. Je kunt mijn "avonturen"volgen op (ja ja, ik aap je na) www.lisaschild.waarbenjij.nu
Daar zal ik de komende 7 maanden mijn verslag doen vanuit Frankrijk en later nog vanuit Kenia.
Pas goed op jezelf en nog heel erg veel plezier gewenst.
liefs van Lisa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
